Συμπτώματα και μέθοδοι θεραπείας της σπονδυλικής οστεοχόνδρωσης

Η εξασθένηση των μεσοσπονδύλιων δίσκων ή άλλες παθήσεις της σπονδυλικής στήλης που περιπλέκουν ή περιορίζουν την κίνηση υποδηλώνουν την ανάπτυξη μιας σοβαρής ασθένειας - της οστεοχόνδρωσης. Μπορεί να εμφανιστεί σε οποιονδήποτε και δεν εξαρτάται από την ηλικία. Η σπονδυλική στήλη αποτελεί υποστηρικτικό στοιχείο του σκελετού, επομένως οι αλλαγές της επηρεάζουν την ποιότητα ζωής και την κατάσταση πολλών συστημάτων οργάνων. Για το λόγο αυτό, είναι απαραίτητο να γνωρίζουμε τις αιτίες, τα σημάδια της οστεοχονδρωσίας, καθώς και τις μεθόδους θεραπείας προκειμένου να εντοπιστούν έγκαιρα οι διαταραχές και να αποτραπεί η ανάπτυξη παθολογίας.

Τι είναι η οστεοχόνδρωση;

Η οστεοχόνδρωση είναι ένα σύμπλεγμα εκφυλιστικών ασθενειών της ανθρώπινης σπονδυλικής στήλης, που εκδηλώνεται με δυστροφικές αλλαγές στον χόνδρο αυτού του συστήματος.Η ασθένεια μπορεί να εμφανιστεί σε οποιαδήποτε άρθρωση, αλλά είναι πολύ πιο συχνή στους μεσοσπονδύλιους δίσκους.

Το κύριο σημάδι που δείχνει την ανάπτυξη της νόσου είναι ο πόνος στην πλάτη, τον αυχένα και το κάτω μέρος της πλάτης. Στο μέλλον, μπορεί να εμφανιστεί πόνος στους ώμους, τα χέρια και τους μηρούς. Χωρίς θεραπεία, ξεκινά η ατροφία του μυϊκού ιστού, διαταραχή της ευαισθησίας και της δραστηριότητας των εσωτερικών οργάνων, οδηγώντας σε μια ανίατη κατάσταση.

Κωδικός ICD-10

Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας ανέπτυξε το ICD-10 (International Classification of Diseases, 10th Revision).Η ουσία είναι: κάθε ασθένεια έχει τον δικό της συγκεκριμένο κωδικό, ο οποίος αποτελείται από αριθμούς και γράμματα. Ο γιατρός, βλέποντας έναν τέτοιο κωδικό μπροστά του, γνωρίζει ακριβώς για ποια ασθένεια είναι και ποια θεραπεία πρέπει να συνταγογραφηθεί για να σωθεί ο ασθενής από αυτό το πρόβλημα.

Σύμφωνα με το ICD-10, η οστεοχονδρωσία έχει τον κωδικό M42 και ανήκει στην κατηγορία «Ασθένειες του μυοσκελετικού συστήματος και του συνδετικού ιστού» (ομάδα «Dorsopathies», υποομάδα «Deforming dorsopathies»).

Αιτίες ανάπτυξης και παράγοντες κινδύνου

Υπάρχουν πολλοί λόγοι για την εμφάνιση της οστεοχονδρωσίας. Όλα εξαρτώνται από το τμήμα της σπονδυλικής στήλης που αναπτύσσεται η ασθένεια - αυχενική, θωρακική ή οσφυϊκή. Υπάρχουν διάφοροι κύριοι λόγοι για την ανάπτυξη της νόσου:

• Κληρονομική προδιάθεση. Οι συγγενείς ανωμαλίες συμβάλλουν στην ανάπτυξη ασθενειών του μυοσκελετικού συστήματος.
• Ορμονική ανισορροπία. Οι διαταραχές του ενδοκρινικού συστήματος, το υπερβολικό βάρος ή το ελλιπές βάρος έχουν αρνητική επίδραση στο μυοσκελετικό σύστημα.
• Αλλαγές στο σώμα που σχετίζονται με την ηλικία. Αυτό οδηγεί στην καταστροφή του μυϊκού ιστού, των οστών και του χόνδρου, ενώ οι μεσοσπονδύλιοι δίσκοι φθείρονται με την αύξηση της ηλικίας.
• Τραυματισμοί σπονδυλικής στήλης και μώλωπες. Πολλοί άνθρωποι περνούν μεγάλες χρονικές περιόδους σε μια στάση, όπως κάθονται σε ένα τραπέζι, ενώ άλλοι κάνουν την ίδια σωματική εργασία. Όλα αυτά οδηγούν σε βλάβη του οστού και του συνδέσμου της σπονδυλικής στήλης, καθώς και τραυματισμούς στους μεσοσπονδύλιους δίσκους.
• Εκφυλιστικές αλλαγές στον μυϊκό ιστό. Αυτές οι διεργασίες συμβαίνουν λόγω υπερφόρτωσης μεμονωμένων μυϊκών ομάδων, που τις περισσότερες φορές οδηγεί σε θωρακική οστεοχόνδρωση.
• Καθιστική ζωή. Εμφανίζεται μυϊκή ατροφία, η οποία οδηγεί σε κυκλοφορικές διαταραχές και λανθασμένο σχηματισμό του οστικού σκελετού.

Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν προσέχουν τη διατροφή τους και τρώνε τροφές που δεν είναι καθόλου υγιεινές. Αυτό οδηγεί σε ανεπάρκεια θρεπτικών συστατικών, η οποία έχει αρνητικό αντίκτυπο στην ακεραιότητα του μεσοσπονδύλιου χόνδρου, την κινητικότητα και την ελαστικότητά του.

Υπάρχουν διάφοροι παράγοντες κινδύνου για την ανάπτυξη αυτής της ασθένειας:

• υποθερμία?
• Πλατυποδία;
• Επιπλοκές μετά από μολυσματικές ασθένειες.
• ευσαρκία;
• καθιστική ζωή;
• Τραυματισμοί στο σπονδυλικό οξύ.

Εάν οι μεσοσπονδύλιοι δίσκοι και ο ιστός του χόνδρου έχουν υποστεί βλάβη, είναι σημαντικό να προσδιοριστεί η αιτία της νόσου και να ξεκινήσει η κατάλληλη θεραπεία.

Τύποι και συμπτώματα

Ανάλογα με τη θέση της παθολογικής διαδικασίας, διακρίνονται διαφορετικοί τύποι οστεοχόνδρωσης.

Οστεοχόνδρωση της αυχενικής μοίρας της σπονδυλικής στήλης

Εκδηλώνεται ως πόνος στον αυχένα, στο πίσω μέρος του κεφαλιού και ανάμεσα στις ωμοπλάτες. Η κινητικότητα του αυχένα μπορεί να είναι περιορισμένη ενώ κοιμάστε. Με την αυχενική οστεοχονδρωσία, εμφανίζεται συχνά μούδιασμα στα δάχτυλα. Σημειώνονται επίσης ζάλη και εμβοές. Οι διάφοροι τύποι αυχενικής οστεοχονδρωσίας διαφέρουν ως προς τις κλινικές τους εκδηλώσεις:

• Αυχεναλγία– συνοδεύεται από πόνο στον αυχένα και περιορισμένη κινητικότητα. Ο πόνος μπορεί να εξαπλωθεί στην περιοχή του ώμου και στο χώρο μεταξύ των ωμοπλάτων. Μυρμήγκιασμα και κάψιμο στα χέρια και τα δάχτυλα παρατηρούνται συχνά.
• Αυχενική κρανιαλγία– συνοδεύεται από πόνο από τον αυχένα έως τα βρεγματικά και ινιακά μέρη του κεφαλιού, την ωμική ζώνη. Η μυϊκή ένταση είναι χαρακτηριστική, εμφανίζεται ένα αίσθημα πετρώματος. Παρατηρούνται πονοκέφαλος, ναυτία, εμβοές, ανισορροπία.
• Τραχηλοβραχιαλγία– χαρακτηρίζεται από μαχαιρώματα, πόνους, τράβηγμα και παλμούς. Η στροφή και η κλίση του κεφαλιού μπορεί να προκαλέσει οξύ πόνο και σωματική ένταση στην πληγείσα περιοχή. Ο πόνος εμφανίζεται στα χέρια και τα δάχτυλα, οδηγώντας σε αδυναμία στα άνω άκρα.
• δισκογενής βλάβη ρίζας– χαρακτηρίζεται από παροξυσμικό πόνο στον ώμο, τους πήχεις και τα δάχτυλα, που συνοδεύεται από μούδιασμα και αίσθηση κρύου. τα συμπτώματα επιδεινώνονται όταν βήχετε, φταρνίζεστε ή στρέφετε απότομα το κεφάλι σας. μπορεί να επιδεινωθεί τη νύχτα και να προκαλέσει αϋπνία.

Οστεοχόνδρωση της θωρακικής μοίρας της σπονδυλικής στήλης

Αυτή είναι μια αρκετά σπάνια μορφή. Η θωρακική οστεοχόνδρωση είναι παρόμοια σε συμπτώματα με άλλες ασθένειες και ως εκ τούτου απαιτεί διαφορική διάγνωση.Λόγω της ακινησίας των θωρακικών σπονδύλων στην περιοχή αυτή, δεν παρατηρείται έντονος πόνος κατά τις κινήσεις.Το σύνδρομο πόνου εξαπλώνεται στο στέρνο και κάτω από την ωμοπλάτη. Η θωρακική οστεοχόνδρωση μπορεί να οδηγήσει σε δυσλειτουργία των εσωτερικών οργάνων. Οι κύριες κλινικές εκδηλώσεις της θωρακικής οστεοχόνδρωσης είναι:

• Θωρακική νευραλγία ή μεσοπλεύρια νευραλγία– Πρόκειται για ερεθισμό ή συμπίεση των μεσοπλεύριων νεύρων από μύες και ιστούς, που συνοδεύεται από πόνο στο στήθος κατά την κάμψη, την κάμψη και την περιστροφή του σώματος, κάτω από τις πλευρές, στο μπροστινό μέρος του θώρακα, πόνο κατά την εισπνοή και την εκπνοή. Ο πόνος μπορεί να εκπέμπεται στον ώμο και ανάμεσα στις ωμοπλάτες.
• Σύνδρομο πόνου, στην οποία ο πόνος είναι μαχαιρωτής φύσης. Ο πόνος γίνεται αισθητός στο στήθος και την κοιλιά. επιδεινώνεται με την άσκηση, το βήχα, το φτάρνισμα, το γέλιο. Παρατηρούνται διαταραχές ευαισθησίας.

Η θωρακαλγία (πόνος στο στήθος) είναι ένα από τα πιο σοβαρά συμπτώματα που μπορεί να εμφανίσει ένα άτομο. Μερικές φορές ακόμη και ένας γιατρός δεν μπορεί να προσδιορίσει αμέσως την αιτία του πόνου στο στήθος και να ανακαλύψει εάν αυτό το σύμπτωμα αποτελεί ένδειξη απειλής για τη ζωή του ασθενούς.

Οστεοχόνδρωση της οσφυοϊερής περιοχής

Ο κύριος λόγος για τέτοιες αλλαγές είναι η έλλειψη θρεπτικών συστατικών και το έντονο στρες. Ο μεταβολισμός επιβραδύνεται, με αποτέλεσμα οι μεσοσπονδύλιοι δίσκοι να μην έχουν χρόνο να ανανεωθούν, να διαταράσσεται η δομή και οι ιδιότητές τους. Υπάρχουν διάφοροι τύποι οσφυϊκής οστεοχόνδρωσης:

• Λουμπάγκο (οξεία οσφυαλγία)– οξύς πόνος στην οσφυϊκή μοίρα της σπονδυλικής στήλης που εμφανίζεται κατά την άρση βαρών, κατά τη διάρκεια σωματικής δραστηριότητας ή όταν σκύβετε. που χαρακτηρίζεται από μαχαίρι πόνο στη δεξιά ή την αριστερή οσφυϊκή περιοχή. Διακρίνουν επίσης την οσφυαλγία με την ισχιαλγία, όταν ο πόνος εξαπλώνεται στους γλουτούς και τα πόδια.
• ριζικό αγγειακό σύνδρομο (ριζοϊσχαιμία)εμφανίζεται όταν η ριζομυελική αρτηρία είναι κατεστραμμένη και συνοδεύεται από παράλυση των εκτατών και των καμπτήρων της ομάδας των γλουτιαίων μυών, το πόδι κρέμεται χαλαρά και δεν υπάρχει κίνηση.

Η οστεοχόνδρωση της σπονδυλικής στήλης με ριζοαγγειακό σύνδρομο είναι μια πολύ επικίνδυνη παθολογία, που εκδηλώνεται με οξύ πόνο, καθώς το CSS είναι συχνά συνέπεια μιας ασθένειας.

Στάδια ανάπτυξης

Τα στάδια της οστεοχονδρωσίας χαρακτηρίζονται ως εξής:

1. Το αρχικό στάδιο ξεκινά με την απώλεια αποθεμάτων υγρού στον πολφικό πυρήνα των μεσοσπονδύλιων δίσκων. Σαν άποτέλεσμαη φυσιολογική θέση του μεσοσπονδύλιου δίσκου και η δομή του πολφικού πυρήνα διαταράσσονται.
2. Η περαιτέρω ανάπτυξη της νόσου (πρώτου βαθμού) οφείλεται σε μείωση του ύψους του μεσοσπονδύλιου δίσκου.Οι μύες και οι σύνδεσμοι υπερφορτώνονται και χάνουν την κανονική τους λειτουργικότητα.Σε αυτό το στάδιο, μπορεί να συμβεί σπονδυλική μετατόπιση.
3. Ο δεύτερος βαθμός χαρακτηρίζεται από αλλαγές στον οστικό ιστό.Αναπτύσσεται οστεοαρθρίτιδα και εμφανίζονται υπεξαρθρώσεις.
4. Ο τρίτος βαθμός καθορίζεται από αυτόΣχηματίζονται οστικές αναπτύξεις (οστεόφυτα) στη σπονδυλική στήλη,που οδηγούν σε τραυματισμό των νευρικών ριζών.

Η ανάπτυξη της οστεοχόνδρωσης δεν πρέπει να παραμεληθεί, καθώς με κάθε επόμενο στάδιο αυξάνεται η πορεία της θεραπείας και της αποκατάστασης. Οι επιπλοκές που προκύπτουν κατά τη διάρκεια της νόσου μπορεί να οδηγήσουν σε ανεπιθύμητες συνέπειες.

Ποια είναι η διαφορά μεταξύ ριζίτιδας και οστεοαρθρίτιδας;

Τα συμπτώματα της οστεοχόνδρωσης και της ριζίτιδας είναι πολύ παρόμοια, αλλά η κύρια διαφορά είναι ότι στην πρώτη περίπτωση εμφανίζονται μόνο σε μεταγενέστερα στάδια, ενώ η ριζίτιδα χαρακτηρίζεται από την πρώιμη εκδήλωση σοβαρών συμπτωμάτων.Επιπλέον, με τη ριζίτιδα, η πίεση στους παρασπονδυλίους μύες και ακόμη και η κλίση του κεφαλιού προκαλούν έντονο πόνο, παρόμοιο με ηλεκτροπληξία, που δεν συμβαίνει με την οστεοχονδρωσία.

Κατά τη σύγκριση της οστεοχονδρωσίας και της αρθροπάθειας, πρέπει να σημειωθεί ότι στη δεύτερη νόσο επηρεάζονται όλα τα αρθρικά στοιχεία, γεγονός που οδηγεί σε τσούξιμο και περιορισμένη κινητικότητα. Η οστεοχόνδρωση, με τη σειρά της, χαρακτηρίζεται από την καταστροφή των μεσοσπονδύλιων δίσκων με το σχηματισμό κηλικών προεξοχών.

Για τον προσδιορισμό της νόσου χρησιμοποιούνται διαφορικές διαγνωστικές διαδικασίες. Αυτή είναι μια ολοκληρωμένη προσέγγιση που απαιτεί κόπο και χρόνο.

διάγνωση

Εάν υπάρχει υποψία οστεοχονδρωσίας, ο γιατρός συνταγογραφεί μια ολοκληρωμένη διάγνωση, η οποία αποτελείται από τις ακόλουθες εξετάσεις.

Νευρολογική εξέταση

Διενεργείται από νευρολόγο. Αυτή η εξέταση περιλαμβάνει έλεγχο των αντανακλαστικών, της μυϊκής δύναμης και της έκτασης του πόνου σε άλλα μέρη του σώματος.Στην οστεοχόνδρωση είναι πολύ σημαντική η νευρολογική εξέταση, επειδή αυτή η ασθένεια επηρεάζει τη λειτουργία των νευρικών απολήξεων και του νωτιαίου μυελού.

Μυελογραφία της σπονδυλικής στήλης

Σας επιτρέπει να δείτε πώς εξαπλώνεται το εγκεφαλονωτιαίο υγρό εντός των νωτιαίων μεμβρανών. Αυτό βοηθά στον εντοπισμό παθολογιών της σπονδυλικής στήλης, ασθενειών των νευρικών ριζών και του νωτιαίου μυελού. Μια ειδική χρωστική ουσία εγχέεται στην περιοχή του νωτιαίου μυελού και των νεύρων με τοπική αναισθησία. Ένα μηχάνημα ακτίνων Χ παρέχει μια πλήρη εικόνα της σπονδυλικής στήλης, ιδιαίτερα των οστών. Αυτή η μέθοδος σάς επιτρέπει να εντοπίσετε τυχόν αποκλίσεις.

Αξονική τομογραφία (CT)

Αυτές είναι εικόνες ενός ή δύο τμημάτων της σπονδυλικής στήλης. Αυτή η διαδικασία σας επιτρέπει να πάρετε μια εικόνα του οστικού ιστού μιας συγκεκριμένης περιοχής της σπονδυλικής στήλης. Ο γιατρός ερμηνεύει την εικόνα που προκύπτει και εάν είναι ορατή η στένωση του χώρου μεταξύ των σπονδύλων, αυτό υποδηλώνει ότι ο ασθενής πάσχει από οστεοχόνδρωση.

Πυρηνικός μαγνητικός συντονισμός (NMR)

Το NMR χρησιμοποιεί ισχυρά μαγνητικά πεδία και ραδιοκύματα για να δημιουργήσει εικόνες του ανθρώπινου σώματος από μεμονωμένες σαρώσεις. Αυτή η μέθοδος διαφοροποιεί πολύ καλά τους συνδέσμους, τους τένοντες και τις δομές των οστών.

Απεικόνιση μαγνητικού συντονισμού (MRI)

Είναι μια αποτελεσματική διαδικασία γιατί έχει ασφαλή επίδραση στο σώμα - κατά τη διάρκεια της διαδικασίας, τα αποτελέσματα επιτυγχάνονται με τη χρήση μαγνητικού πεδίου και όχι ακτινοβολίας.

Χωρίς μια προκαταρκτική ολοκληρωμένη διάγνωση, δεν μπορείτε να συμφωνήσετε με τη συνταγογραφούμενη θεραπεία. Αυτό μπορεί να οδηγήσει μόνο σε επιδείνωση της υγείας.

Μέθοδοι θεραπείας

Η θεραπεία της οστεοχονδρωσίας περιλαμβάνει πολλά σύνθετα μέτρα.Ανάλογα με τη βαρύτητα της νόσου, επιλέγεται μια συγκεκριμένη θεραπευτική στρατηγική.

Φαρμακοθεραπεία

Κατά κανόνα, η θεραπεία της οστεοχονδρωσίας ξεκινά με τη λήψη μιας συγκεκριμένης ομάδας φαρμάκων:

• παυσίπονα και διάφορα αναλγητικά.
• φάρμακα που ανακουφίζουν από σπασμούς.
• βιταμίνες Β και C;
• φάρμακα που ανακουφίζουν από τη φλεγμονή.
• Φάρμακα που προάγουν την καλύτερη κυκλοφορία του αίματος.

Εκτός από τη λήψη φαρμάκων από το στόμα, στους ασθενείς συνταγογραφούνται διάφορες μη στεροειδείς αλοιφές και τζελ που μπορούν να ανακουφίσουν τον πόνο και να μειώσουν το πρήξιμο στις προβληματικές περιοχές.

φυσικοθεραπεία

Εκτός από τη φαρμακευτική θεραπεία, χρησιμοποιούνται διάφορες φυσιοθεραπευτικές διαδικασίες. Χάρη σε αυτή τη μέθοδο, το φάρμακο μπορεί να παραδοθεί απευθείας στο σημείο της φλεγμονής. Κύριοι τύποι φυσιοθεραπείας:

• Ηλεκτροφόρηση– Διεξαγωγή φυσικοθεραπείας με ηλεκτρικά πεδία ρυθμιζόμενα από ρεύματα. Αυτό επιτρέπει την εισαγωγή φαρμάκων στον οργανισμό. Βοηθά στην ανακούφιση από τον πόνο και τους μυϊκούς σπασμούς.
• Θεραπεία με μαγνητικό πεδίο. Αυτή η ανώδυνη φυσιοθεραπεία χρησιμοποιεί τη θετική επίδραση ενός μαγνητικού πεδίου σε ενεργά κύτταρα των νευρικών και μυϊκών ινών. Αυτό ενεργοποιεί το έργο των μοριακών δομών και βελτιώνει τις λειτουργικές ιδιότητες των αιμοφόρων αγγείων.
• Θεραπεία με υπερήχους. Οι υπέρηχοι είναι ηχητικά κύματα που παράγονται σε μια περιοχή που το ανθρώπινο αυτί δεν μπορεί να αντιληφθεί. Ως αποτέλεσμα, η κυκλοφορία του αίματος στις πληγείσες περιοχές βελτιώνεται, οι σπασμοί ανακουφίζονται, ο πόνος εξαλείφεται και οι φλεγμονώδεις διεργασίες διακόπτονται.
• Εφέ δόνησης. Με τη βοήθεια μηχανικών δονήσεων, επηρεάζεται η πληγείσα περιοχή.
• Λουτροθεραπεία. Ο πυρήνας της μεθόδου είναι η χρήση μεταλλικού νερού, που χαλαρώνει τους μύες και έχει ευεργετική επίδραση στο μυοσκελετικό σύστημα. Χρησιμοποιήστε μεταλλικό νερό όταν κάνετε ντους ή μπάνιο.

Η φυσιοθεραπεία πρέπει να γίνεται κατά την περίοδο υποχώρησης των συμπτωμάτων, όταν δεν εμφανίζεται πόνος. Στο οξύ στάδιο της νόσου, ο γιατρός επιλέγει μια σειρά από διαδικασίες που μπορούν να εξαλείψουν το σύνδρομο πόνου. Με την κατάλληλη φυσική θεραπεία, ο ασθενής σταματά να αισθάνεται πόνο, η σπονδυλική στήλη γίνεται πιο κινητή, γεγονός που υποδηλώνει ανάκαμψη.

Παραδοσιακές μέθοδοι

Η θεραπεία της οστεοχονδρωσίας μπορεί να περιλαμβάνει τη χρήση λαϊκών συνταγών, η αποτελεσματικότητα των οποίων εξαρτάται από τα μεμονωμένα χαρακτηριστικά του σώματος. Εδώ είναι μερικά από αυτά:

1. Θα χρειαστείτε 300 γραμμάρια χυμό ραπανάκι, 200 γραμμάρια μέλι και 100 γραμμάρια βότκα. Ανακατέψτε όλα τα συστατικά και αλείψτε τις πληγείσες περιοχές δύο φορές την ημέρα.
2. Χρειάζεστε 1 κ. σ. μεγάλο. Αλεύρι σίκαλης, 100 γρ βούτυρο, 1 κ. γ. μεγάλο. ξύδι και 1 αυγό. Ανακατεύουμε όλα τα υλικά και αφήνουμε να ξεκουραστούν για δύο μέρες. Τρίψτε στις πληγείσες περιοχές.
3. Τρίβουμε ωμές πατάτες και ανακατεύουμε με λίγο μέλι. Εφαρμόστε τον έτοιμο πολτό στο σημείο που πονάει για 2 ώρες.

Οι παραδοσιακές μέθοδοι θεραπείας δεν μπορούν να λειτουργήσουν ως αυτόνομη θεραπεία.Για να επιτύχετε ένα ορατό και διαρκές αποτέλεσμα, θα πρέπει να συνδυάσετε ιατρικές, συντηρητικές και λαϊκές μεθόδους.

Ελξη

Η έλξη της σπονδυλικής στήλης χρησιμοποιείται συχνά για την οστεοχονδρωσία. Με τη βοήθεια της έλξης, οι μυϊκοί σπασμοί ανακουφίζονται, οι σπονδυλικές μετατοπίσεις και οι παραμορφώσεις της σπονδυλικής στήλης εξαλείφονται. Η διαδικασία πραγματοποιείται σε νοσοκομείο. Υπάρχουν ξηρές και υποβρύχιες μέθοδοι έλξης της σπονδυλικής στήλης.

Η ξηρή έλξη συμβαίνει υπό την επίδραση του βάρους του ασθενούς που βρίσκεται σε κεκλιμένο επίπεδο.Για να αυξήσει την πρόσφυση, ο γιατρός μπορεί να χρησιμοποιήσει επιπλέον βάρη. Κατά τη διάρκεια της υποβρύχιας έλξης, το θεραπευτικό αποτέλεσμα ενισχύεται από την επίδραση του ζεστού νερού στο σώμα.

Υπό την επίδραση του νερού, η απόσταση μεταξύ των σπονδύλων αυξάνεται, οι αγγειακοί σπασμοί στην πληγείσα περιοχή εξαλείφονται και η παροχή αίματος βελτιώνεται.

χειρουργική επέμβαση

Σε περίπτωση σοβαρών επιπλοκών, πραγματοποιείται χειρουργική θεραπεία της οστεοχονδρωσίας.Αυτές οι επιπλοκές περιλαμβάνουν: κήλη δίσκου, σπονδυλική μετατόπιση και σημαντική μείωση του αυλού του σπονδυλικού σωλήνα.

Σε αυτή την περίπτωση, εκτελούνται διάφοροι τύποι λειτουργιών. Αυτές περιλαμβάνουν επεμβάσεις για τη στερέωση μετατοπισμένων σπονδύλων με μεταλλικές πλάκες, την εισαγωγή τεχνητών εμφυτευμάτων μεσοσπονδύλιων αρθρώσεων ή την αφαίρεση μεμονωμένων οστικών αναπτύξεων.

φυσικοθεραπεία

Η φυσιοθεραπεία για την οστεοχονδρωσία είναι μια από τις πιο σημαντικές πτυχές της θεραπείας. Ως αποτέλεσμα, η κυκλοφορία του αίματος σταδιακά αποκαθίσταται, οι σπόνδυλοι επανέρχονται στην κανονική τους θέση και η σπονδυλική στήλη ενισχύεται σημαντικά.

Στα αρχικά στάδια της νόσου αποτελείται από γυμναστική.Σε περιπτώσεις όπου η γυμναστική δεν φέρνει θετικά αποτελέσματα, ο γιατρός επιλέγει ένα ατομικό σύνολο ασκήσεων για τον ασθενή, σε συνδυασμό με άλλες φυσικοθεραπευτικές διαδικασίες.

Επιπλοκές

Η ασθένεια μπορεί να προκαλέσει τις ακόλουθες επιπλοκές:

• φλεγμονώδεις ασθένειες των νευρικών ριζών (ριζίτιδα, ριζοπάθεια).
• μεσοσπονδυλική κήλη?
• φυτική-αγγειακή δυστονία;
• διάφορες νευρολογικές επιπλοκές?
• σοβαροί πονοκέφαλοι, ημικρανίες.
• ατροφία των άκρων?
• στένωση σπονδυλικού σωλήνα;
• Σπονδυλοάρθρωση (πολλαπλασιασμός των άκρων των αρθρικών επιφανειών ως αποτέλεσμα παραμορφωτικής οστεοαρθρίτιδας).
• Εγκεφαλικό επεισόδιο νωτιαίου μυελού.

Εάν η φαρμακευτική αγωγή δεν φέρει θετικά αποτελέσματα, συνταγογραφείται χειρουργική θεραπεία. Η παραμικρή καθυστέρηση και η μη έγκαιρη έναρξη της θεραπείας μπορεί να οδηγήσει σε αναπηρία, καθώς η σπονδυλική στήλη χάνει τις ιδιότητες και την κινητικότητά της.

Εάν η θεραπεία δεν ξεκινήσει έγκαιρα, μπορεί να εμφανιστούν επιπλοκές όπως δυσλειτουργία των οργάνων του αναπαραγωγικού και του ουροποιητικού συστήματος.

πρόληψη

Η θεραπεία της οστεοχονδρωσίας είναι αρκετά δύσκολη. Επομένως, πρέπει να καταβληθεί κάθε δυνατή προσπάθεια για να αποφευχθεί η ανάπτυξη της νόσου στον οργανισμό. Για να αποφευχθεί η εμφάνιση οστεοχονδρωσίας, είναι απαραίτητο να λαμβάνετε συνεχώς προληπτικά μέτρα:

• σωστάοργανώστε ένα χώρο εργασίας;
• όταν εργάζεσαι, χρειάζεσαιΚάντε μικρά διαλείμματακάντε ελαφριά γυμναστική.
• Δώστε προσοχή στη στάση σας;
• καθημερινάΤο βάδισμα πρέπει να είναι εύκολο και χωρίς στένωση;
• Επιλέξτε το σωστό και άνετο μαξιλάρι και ελαστικό στρώμα.Η επιφάνεια που βρίσκεται πρέπει να είναι επίπεδηκαι ελαστικο?
• Η καθημερινή διατροφή πρέπει να περιέχει ελάχιστα αλμυρά και γλυκά τρόφιμα και περισσότερα τρόφιμα εμπλουτισμένα με ασβέστιο. Πρέπει να υπάρχουν βιταμίνες C, E, B. Ενισχύουν τον ιστό του χόνδρου και τον κάνουν ελαστικό.
• ενεργό τρόπο ζωής.
• προφυλακτικόμασάζ.
• ιατρικόςγυμναστική.

Τα προληπτικά μέτρα αποτελούν επίσης βασικό μέλημα κατά τη φάση της αποκατάστασης. Εάν ακολουθήσετε αυτούς τους απλούς κανόνες, μπορείτε να αποφύγετε την υποτροπή της νόσου ακόμη και μετά την πλήρη ανάκαμψη.

συμπεράσματα

1. Η οστεοχόνδρωση είναι μια εκφυλιστική ασθένεια της ανθρώπινης σπονδυλικής στήλης. Τα συμπτώματα εξαρτώνται από τον τύπο της νόσου και τη θέση εμφάνισής της (τραχηλική, θωρακική, οσφυοϊερή).
2. Οι επιπλοκές της νόσου μπορούν όχι μόνο να επηρεάσουν την ακεραιότητα της σπονδυλικής στήλης, αλλά και να επηρεάσουν σημαντικά τη λειτουργία άλλων συστημάτων οργάνων.
3. Η οστεοχόνδρωση μπορεί να θεραπευτεί μόνο ολοκληρωμένα, συνδυασμός φαρμακευτικής αγωγής, φυσικοθεραπείας και θεραπευτικών ασκήσεων.
4. Όχι περίπλοκοΤα προληπτικά μέτρα προστατεύουν το σώμα σας από σοβαρές ασθένειες.