Από την παιδική ηλικία έχουμε συνηθίσει να τρέχουμε, πηδώντας, τα αγόρια αγαπούν να ανεβαίνουν στο ποδόσφαιρο και να παίζουν, τα κορίτσια σε σχοινιά και πολλά άλλα. Και ο ενεργός τρόπος ζωής εισέρχεται στο ανθρώπινο μυαλό με τέτοιο τρόπο ώστε ο άνθρωπος με τα χρόνια, όταν ο μυς έχει τραβηχτεί σε έναν μυ. Εδώ στο σημερινό άρθρο θα μιλήσουμε και γιατί το γόνατο μπορεί να βλάψει και αν αυτό είναι πάντα το συνηθισμένο αποτέλεσμα της απότομης κίνησης.
Τι είναι η οστεοαρθρίτιδα;
Αρθρίτιδα -E μια ομάδα ασθενειών του μυοσκελετικού συστήματος διαφορετικών προέλευσης, αλλά με παρόμοιες βιολογικές, μορφολογικές και κλινικές εκδηλώσεις. Η βάση της ανάπτυξής του είναι η εκφυλιστική βλάβη όλων των συστατικών της άρθρωσης, κυρίως του χόνδρου, του λεπτού οστού, της αρθρικής μεμβράνης, των συνδέσμων, των καψουλών και των περιαδικών μυών, με τον σχηματισμό οριακού οστεοφύτου και καθαρού ή κρυμμένου αρθρωτού. Επειδή με αυτή την ασθένεια, οι παθολογικές αλλαγές καταγράφουν τόσο τον χόνδρο όσο και τον ιστό των οστών.
Η οστεοαρθρίτιδα καλείται συχνά Οστεοαρνίακαι μερικές φορές Αρθρίτιδα.
Στατιστικά στοιχεία (επιδημιολογία)
Η οστεοαρθρίτιδα είναι έως και το 80% των περιπτώσεων υπό όλες τις ασθένειες των αρθρώσεων.
Η ασθένεια αναπτύσσεται κυρίως σε μέση και γήρας. Σε νεαρή ηλικία, μετά από τραυματισμούς σε αρθρώσεις, μπορεί να εμφανιστεί οι διεργασίες φλεγμονής και με συγγενή παθολογία του μυοσκελετικού συστήματος του μυοσκελετικού συστήματος.
Στα περισσότερα άτομα πάνω από 65 και σχεδόν 95%πάνω από 70 χρόνια, εντοπίζονται σημάδια οστεοαρθρίτιδας x.
Οι γυναίκες υποφέρουν από οστεοαρθρίτιδα σχεδόν δύο φορές από τους άνδρες. Το ποσοστό επίπτωσης αυξάνεται κατά τη διάρκεια της μετεμμηνόπαυσης.
Ένας σημαντικός ρόλος στην ανάπτυξη της οστεοαρθρίτιδας διαδραματίζεται από κληρονομικούς παράγοντες. Διαπιστώθηκε ότι η συχνότητα ανάπτυξης της νόσου σε οικογένειες ασθενών με οστεοαρθρίτιδα είναι διπλάσια από ό, τι σε ολόκληρο τον πληθυσμό και η ανάπτυξη της οστεοαρθρίτιδας σε άτομα με έμφυτα ελαττώματα του μυοσκελετικού συστήματος αυξάνεται κατά 7 έως 8 φορές.
Αρθογραφία - ICD
- MKB-10: M15-M19, M47
- MKB-9: 715
- MKB-9KM: 715.3
Συμπτώματα αρθρίσεως (κλινική εικόνα)
Οι κλινικές εκδηλώσεις της νόσου και η σοβαρότητά της εξαρτώνται από τον εντοπισμό της παθολογικής διαδικασίας, την κατάσταση της υγείας του ασθενούς και την εικόνα της ζωής του.
Τα πρώτα σημάδια της οστεοαρθρίτιδας
Η οστεοαρθρίτιδα αρχίζει συχνά σταδιακά, ανεπαίσθητη στον ασθενή.
Το πρώτο σύμπτωμα της νόσου είναι συνήθως ένας βραχυπρόθεσμος πόνος μικρής άρθρωσης (αρθραλγία) που φέρει το μεγαλύτερο άγχος. Αυτές είναι οι αρθρώσεις των κάτω άκρων του γόνατος, του ισχίου, καθώς και των αρθρώσεων Phalanx του πρώτου αντίχειρα του ποδιού. Η σύνδεση του καρπικού σχεδίου του χαζού της βούρτσας επηρεάζεται συχνότερα από τις αρθρώσεις του ανώτερου άκρου, τις διαφθικές αρθρώσεις.
Η οστεοαρθρίτιδα αρχίζει συνήθως με τη βλάβη μιας άρθρωσης, αλλά μετά από λίγο, άλλες αρθρώσεις εμπλέκονται στη διαδικασία.
Τα κύρια συμπτώματα της οστεοαρθρίτιδας
Στην αρθρέωση, οι ασθενείς διαμαρτύρονται για τον πόνο, την τραγανότητα, τον περιορισμό των κινήσεων στην άρθρωση, τη διόγκωση και την παραμόρφωση των αρθρώσεων.
Ανεξάρτητα από αυτό, αξίζει να ζήσετε μέσα από τη φύση του πόνου. Ο μηχανικός και αρχικά πόνος είναι δυνατός με οστεοαρθρίτιδα. Ο μηχανικός πόνος εμφανίζεται στο φορτίο της πληγείσας άρθρωσης. Αυτός ο πόνος ενοχλεί κυρίως το βράδυ με ειρήνη, εξαφανίζεται μετά από αρκετές ώρες διάλειμμα. Η εμφάνιση αυτού του τύπου πόνου συνδέεται με μια σταδιακή αύξηση της πίεσης των οστών κατά τη φυσική άσκηση. Η πίεση προκαλεί ακτίνες των οστών και τον ερεθισμό του οδυνηρού οστικού ιστού.
Ο πόνος εμφανίζεται στην αρχή της βόλτας, τότε σταματάει γρήγορα και επανεμφανίζεται κατά τη διάρκεια της φυσικής άσκησης. Η εκκίνηση του πόνου μπορεί να συμβεί με την τριβή των επιφανειών των αρθρώσεων της πληγείσας άρθρωσης. Μικρά σωματίδια του νεκρωτικού χόνδρου πέφτουν στις επιφάνειες του χόνδρου. Στα πρώτα βήματα, αυτά τα σωματίδια πιέζονται στην κοιλότητα των σάκων των αρθρώσεων και ο πόνος σταματά.
Με την οστεοαρθρίτιδα, μπορεί να συσχετιστεί ο πόνος με περιαρίτιδα και mendource (φλεγμονή του μαλακού περιιατικού ιστού, συσκευής ζώνης και τσέπης άρθρωσης). Αυτός ο πόνος εμφανίζεται μόνο σε κινήσεις στις οποίες οι προσβεβλημένοι τένοντες και σε ορισμένες θέσεις της άρθρωσης συμμετέχουν κατά τη διάρκεια των κινήσεων.
Οι παθολογικές αλλαγές συνήθως αρχίζουν με μεγάλες αρθρώσεις που εκτίθενται σε μεγάλες φυσικές προσπάθειες κατά τη διάρκεια της ημέρας. Στην αρχή της νόσου, ο πόνος εμφανίζεται ως αποτέλεσμα της ασυνέπειας των δυνατοτήτων του καναλιού μικροκυκλοφορίας με τις ανάγκες των αρθρικών υφασμάτων. Για να μειωθεί ο πόνος, οι ασθενείς παίρνουν αργά τα πρώτα βήματα και στη συνέχεια επιταχύνουν το περπάτημα. Ο πόνος μπορεί να τρέξει μετά από μισές έως δύο ώρες ή να εργαστεί σε στάση. Αυτό είναι ένα σήμα για να αλλάξετε το φορτίο, το βραχυπρόθεσμο διάλειμμα ή τον τύπο εργασίας.
Στα μεταγενέστερα στάδια της νόσου, η αρθραλγία μπορεί να συμβεί με ελάχιστη πίεση στην άρθρωση και να παραμείνει μόνη για μεγάλο χρονικό διάστημα. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι οι αγενείς μεταβολές στον αρθρικό ιστό, η καταστροφή του αρθρικού χόνδρου και της δευτερογενούς αρθρικού σχηματίζονται στα μεταγενέστερα στάδια. Με την ανάπτυξη μαζικών, χονδροειδών αλλαγών στον ιστό των οστών, τα μεμονωμένα θραύσματα του μπορούν να διαχωριστούν και να πέσουν στη στήλη της άρθρωσης, να προκαλέσουν έντονο πόνο. Αυτό το φαινόμενο ονομάζεται σύμπτωμα του ποντικιού της άρθρωσης.
Η παραμόρφωση είναι αξιοσημείωτη κατά την εξέταση των αρθρώσεων. Επιπλέον, στην περίπτωση της οστεοαρθρίτιδας, υπάρχει πάχυνση των περιιακών μαλακών ιστών, υποεπιτροπής των περιφερειακών μυών, μετατόπιση του άξονα των άκρων. Η πάχυνση των διαφραγικών αρθρώσεων με ανάπτυξη των οστών και η σφράγιση των περιιατικών ουσιών αναφέρεται ως κόμπος από τον Gerberden.
Ο πόνος όταν αισθάνεται ότι έχει εντοπιστεί η άρθρωση στη στήλη της άρθρωσης, οι θέσεις της δέσμευσης της κάψουλας της άρθρωσης, αλλά αυτό το σύμπτωμα της νόσου δεν είναι πάντα. Το πρήξιμο και ο πόνος της άρθρωσης καθορίζονται από δευτερογενή αρθρική.
Οι παραβιάσεις της κοινής λειτουργίας στα αρχικά στάδια της οστεοαρθρίτιδας εκδηλώνονται περιορίζοντας το εύρος των κινήσεων. Αυτό οφείλεται στη βλάβη των περιτσημικών ιστών και της αρθρικής.
Στα μεταγενέστερα στάδια της νόσου, οι κλινικές εκδηλώσεις της σύμβασης βροχής αναπτύσσονται διαφορετικά με βάση τη σοβαρότητα. Οι λειτουργίες των αρθρώσεων γόνατος και ισχίου είναι κατά κύριο λόγο μειωμένες.
Τα συμπτώματα της αρθρίσεως ανάλογα με τον εντοπισμό της παθολογίας
Αρθογραφία με βλάβη στις αρθρώσεις του γόνατος - συμπτώματα
Η βλάβη των αρθρώσεων του γόνατος με οστεοαρθρίτιδα αναφέρεται ως γονάρθωση. Η πρωτογενή γονιμία αναπτύσσεται για τις γυναίκες στην εμμηνόπαυση. Οι λόγοι για το δευτερεύον επίπεδο είναι οι πιο συνηθισμένοι τραυματισμοί στην άρθρωση του γόνατος και παραβίαση της στατικής με την καμπυλότητα της σπονδυλικής στήλης, επίπεδη πόδια. Οι ασθενείς διαμαρτύρονται για τον πόνο στην άρθρωση του γόνατος που συμβαίνει κατά τη διάρκεια των κινήσεων, ειδικά όταν ανεβαίνουν στις σκάλες. Ο πόνος βρίσκεται μπροστά ή μέσα στην άρθρωση του γόνατος. Οι κινήσεις στη σύνδεση είναι περιορισμένες: Πρώτη κάμψη και αργότερα επέκταση. Μια κρίση εμφανίζεται συχνά όταν κινείται. Με την ανάπτυξη της αντιδραστικής αρθρίτιδας, ο πόνος αυξάνεται σε ηρεμία και ανησυχίες κατά τη διάρκεια των κινήσεων. Η διόγκωση της άρθρωσης, ο πόνος κατά τη διάρκεια των παλμών, η ερυθρότητα (υπεραιμία) και η αύξηση της θερμοκρασίας του δέρματος καθορίζονται. Με την πάροδο του χρόνου, μια παραμόρφωση των αρθρώσεων του γόνατος συμβαίνει λόγω της ανάπτυξης των οστών.
Οστεοαρθρίτιδα με βλάβη στις επενδύσεις του ισχίου - συμπτώματα
Η βλάβη των αρθρώσεων ισχίου αναφέρεται ως Coksart Rose. Αυτή είναι η βαρύτερη μορφή οστεοαρθρίτιδας. Οι αιτίες της νόσου μπορεί να είναι μια συγγενή δυσπλασία των αρθρώσεων ισχίου, τραυματισμών, εμμηνόπαυσης. Οι ασθενείς έχουν πόνο στις αρθρώσεις σε στάση κατά τη διάρκεια των κινήσεων. Ο περιορισμός των κινήσεων στην άρθρωση αυξάνεται σταδιακά (πρώτη εσωτερική και εξωτερική περιστροφή, αργότερα κάμψη). Υπάρχει σχισμή που σχετίζεται με τη μείωση του άκρου. Με διμερές ζημιές, οι πάπιες είναι τυπικές. Η ατροφία των μυών των μηρών και των γλουτών αναπτύσσονται. Δεν υπάρχει πρήξιμο των αρθρώσεων με ένα Cotese. Οι μετρητές ψηλάφησης καθορίζουν τον περιορισμένο πόνο στο κεφάλι του μηρού.
Οι λειτουργίες των αρθρώσεων διατηρούνται στα αρχικά στάδια της αρθλωμάτων. Με την περαιτέρω ανάπτυξη της νόσου, είναι προσωρινά περιορισμένη και στη συνέχεια η ικανότητα να εργάζεται είναι εντελώς χαμένη, ο ασθενής χάνει την ικανότητα της αυτοπεποίθησης, χρειάζεται εξωτερική βοήθεια.
Τις αιτίες της οστεοαρθρίτιδας
Η αρθρέωση βασίζεται στον κύριο εκφυλισμό του αρθρικού χόνδρου με τις συνοδευτικές καταστροφικές αλλαγές στα οστά που σχηματίζουν την άρθρωση. Ένας τέτοιος εκφυλισμός λαμβάνει χώρα με ανισορροπία μεταξύ μηχανικών φορτίων στην αρθρική επιφάνεια του χόνδρου και της πιθανότητας αντιστάθμισης για αυτό το φορτίο.
Στην ανάπτυξη εκφυλιστικών αλλαγών στον αρθρικό χόνδρο, μπορούν να συμμετάσχουν διάφοροι παράγοντες ταυτόχρονα:
- Λειτουργικές υπερφόρτητες, συμπεριλαμβανομένων των επαγγελματιών, των νοικοκυριών και του αθλητισμού, προκαλούν χόνδρο -mycotrauma.
- Τραυματισμοί κοινών ·
- Μολυσματική και όχι συγκεκριμένη φλεγμονή της άρθρωσης.
- Κοινή δυσπλασία, η οποία οδηγεί σε σύγκριση των κοινών επιφανειών.
- Παραβίαση της στατικής του σώματος λόγω της καμπυλότητας της σπονδυλικής στήλης (κυλία, σκολίωση, παθολογική λόρδωση κ.λπ.), επίπεδη πόδια.
- Χρόνια αιμάρθωση:
- Ασθένειες με μεταβολικές διαταραχές (ουρική αρθρίτιδα, παχυσαρκία, χονδροκροκίνηση).
- Οστεοδιστιακή ή νόσο pedget ·
- Οστεομυελίτιδα;
- Παθολογία του περιφερικού νευρικού συστήματος με απώλεια ευαισθησίας.
- Ενδοκρινική παθολογία (ακρομεγαλία, διαβήτης, αμηνόρροια, υπερθυρεοειδισμός).
- Κληρονομική τάση.
Οι παράγοντες κινδύνου για την οστεοαρθρίτιδα είναι μεγαλύτερη ηλικία, θηλυκό φύλο, παχυσαρκία.
Μηχανισμός ανάπτυξης
Οι μεταβολικές διαταραχές στον χόνδρο βασίζονται σε ποσοτικές και ποιοτικές μεταβολές στην κύρια ουσία του χόνδρου. Η κύρια ουσία αποτελείται από πρωτόλυκανοι που προσφέρουν σταθερότητα κολλαγόνου. Η ανάπτυξη της οστεοαρθρίτιδας συνοδεύεται από ανεπαρκή σχηματισμό ή αυξημένη καταστροφή των συστατικών του χόνδρου.
Με την αρθρέωση στον ιστό χόνδρου, το περιεχόμενο του υαλουρονικού οξέος, της χονδροϊτίνης και της κερατίνης μειώνεται. Επιπλέον, άλλαξαν οι Protoglycans χάνουν την ικανότητα να κρατούν το νερό. Απορροφάται από ένα κολλαγόνο που διογκώνεται, πράγμα που οδηγεί σε μείωση της αντίστασης του χόνδρου.
Όταν τα χονδροκύτταρα είναι κατεστραμμένα, παράγουν κολλαγόνο και πρωτεογλυκάνη που δεν είναι χαρακτηριστικά του φυσιολογικού ιστού χόνδρου. Αυτές οι αλλαγμένες ουσίες προκαλούν την απώλεια των βιοχημικών ιδιοτήτων χόνδρου.
Οι ακατάλληλες διαταραχές έχουν μεγάλη σημασία για την ανάπτυξη της οστεοαρθρίτιδας. Η καταστροφή των πρωτόλυκας του χόνδρου συνοδεύεται από την εμφάνιση ανοσολογικών αντιδράσεων του κυτταρικού και του χυμικού τύπου. Αυτό με τη σειρά του προκαλεί προοδευτική ίνωση και σκλήρυνση της αρθρικής μεμβράνης, παθολογικές μεταβολές στο ενδογενές αρθρικό υγρό και παραβίαση του χόνδρου. Το κατώτερο αρθρικό κέλυφος υποστηρίζει την εξέλιξη των εκφυλιστικών αλλαγών στον αρθρικό χόνδρο.
Ένας κληρονομικός παράγοντας έχει μια ορισμένη αξία στην ανάπτυξη της οστεοαρθρίτιδας.
Ταξινόμηση της αρθρίσεως
Η οστεοαρθρίτιδα χωρίζεται σε δύο ομάδες: πρωτοβάθμια και δευτερεύουσα.
Στη διανομή (πρωτογενή οστεοαρθρίτιδα):
- Τοπικό (με ζημιά σε τρεις αρθρώσεις)
- Συχνή ή γενικευμένη πολυαρθρία (ήττα τριών αρθρώσεων ή περισσότερο).
Ανάλογα με το στόχο (δευτεροβάθμια):
- Α. Συνδέσμος Tabobel (Cokesartrose);
- Α. Η άρθρωση του γόνατος (Gonart Rose).
- Α. Η άρθρωση του αγκώνα.
- Α. Η άρθρωση του ώμου.
- Α. Σπονδυλική στήλη;
- Α. Τμήμα αγωγών αυχενικού αγωγού (Uncoat Thermal Throsis).
- Α. Χέρια;
- Α. Κοινής άρθρωσης (Cruzart Rose)
- Α. Σταματήστε.
Μέσω της αιτιολογίας:
- Μετατραυματικός
- Μεταβολισμός-
- Λόγω της ενδοκρινικής παθολογίας.
Διάγνωση της οστεοαρθρίτιδας
Η ποικιλία των κλινικών εκδηλώσεων και των παραλλαγών της αρθρίσεως καθιστά δύσκολη τη διάγνωση της ασθένειας μπροστά σε προηγούμενα. Το ψεύδος της διάγνωσης συνδέεται επίσης με την έλλειψη συγκεκριμένων συμπτωμάτων, την κρυφή εμφάνιση της νόσου. Ο ορισμός των παραγόντων που συμβάλλουν στην ανάπτυξη της οστεοαρθρίτιδας έχει μεγάλη σημασία:
- Χρόνιο κοινό τραύμα.
- Μακροπρόθεσμη εκτέλεση στερεοτυπικών κινήσεων ·
- Σωματική δραστηριότητα στην άρθρωση για ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα.
- Παραβίαση του μεταβολισμού του αλατιού ή του λίπους ·
- Τα κληρονομικά φορτηγά του συστήματος συσκευών κίνησης.
Μια εξέταση δέσμης X είναι της σημαντικότερης σημασίας στη διάγνωση της οστεοαρθρίτιδας. Μια ακτινογραφία και των δύο αρθρώσεων γόνατος διεξάγεται επίσης σε πλευρική θέση σε άμεση θέση, μια καμπύλη θέση. Τα κλασικά σημάδια της οστεοαρθρίτιδας στην εικόνα x -ray είναι: η στένωση της στήλης της άρθρωσης, η παρουσία οστεοφυτών, η υποεγκεφαλική οστική κληρονομιά και οι υποεγκεφαλικές κύστεις. Υπάρχουν οι ακόλουθες φάσεις ακτινολογικών αλλαγών στην οστεοαρθρίτιδα:
- 0 - Δεν υπάρχουν αλλαγές.
- εγώ - Ακτινολογικά αμφίβολα σημάδια.
- Ii - ελάχιστες αλλαγές (ελαφρά στένωση του κοινού χάσματος, πλευρικής οστεοσκλήρυνσης, μεμονωμένων οστεοφυτών).
- Iii - Μέτριες εκδηλώσεις (μέτρια στένωση του Χάρτη, διάφορα οστεοφυτά).
- Iv - Οι εκφρασμένες αλλαγές (το κοινό κενό δεν είναι ορατό, προσδιορίζονται αρκετά αγενή οστεοφυτά), συχνά υπάρχει αρθρική.
Δεν απαιτούνται περαιτέρω εργαλεία παρουσία αυτών των συμπτωμάτων.
Σε απουσία ή χαμηλή σοβαρότητα, πραγματοποιούνται οι αρθρώσεις, η μαγνητική τομογραφία και η σπινθηρογραφία.
Οι κλινικές δοκιμές του αίματος, των ούρων και του ενδοεπιχειρησιακού αρθρικού υγρού δεν περιλαμβάνονται στον κατάλογο των υποχρεωτικών μελετών σχετικά με τη διάγνωση της οστεοαρθρίτιδας. Ωστόσο, αυτές οι δοκιμές είναι απαραίτητες για την εξαίρεση τέτοιων κοινών παθολογιών.
Τα πιο σημαντικά κλινικά και διαγνωστικά σημάδια οστεοαρθρίτιδας:
- Μηχανικός πόνος στις αρθρώσεις.
- Κούραση;
- Ένα αίσθημα αστάθειας στις αρθρώσεις των κάτω άκρων.
- Ζημιά στις αρθρώσεις του πρώτου δακτύλου και των δακτύλων και των χεριών.
- Τη σταδιακή αρχή της νόσου.
- αργή προοδευτική ηλεκτρική ενέργεια.
- Κοινή παραμόρφωση ·
- Υποτροφία των περιφερειακών μυών.
- επαναλαμβανόμενη αρθρική θέση.
- Περιορισμός των κινήσεων στην άρθρωση.
- X -Ray αλλάζει.
Η αρθρίωση πρέπει να διαφοροποιείται με βλάβη στις αρθρώσεις με ρευματοειδή αρθρίτιδα, μολυσματική, μεταβολική και αντιδραστική αρθρίτιδα.
Σε αντίθεση με την οστεοαρθρίτιδα, η ρευματοειδής αρθρίτιδα αρχίζει με φλεγμονή των μικρών αρθρώσεων των χεριών και των ποδιών. Χαρακτηρίζεται από εντατικό πόνο του φλεγμονώδους τύπου, την πρωινή ακαμψία των αρθρώσεων, την παρουσία ρευματοειδών κόμβων.
Η Gothric Arthritis βρίσκεται κυρίως στους άνδρες. Μια υψηλή τοπική δραστηριότητα με οξύ παροξυσμικό πόνο στο πρώτο συν το πόδι του ποδιού είναι χαρακτηριστικό. Με την ουρική αρθρίτιδα, η παρουσία του tofus είναι τυπική. Υπάρχει "γροθιά" στο x -ray.
Η ψωριασική αρθρίτιδα χαρακτηρίζεται από δερματικές αλλοιώσεις, ιδιαίτερα από το τριχωτό της κεφαλής, την παραμόρφωση των δακτύλων των δακτύλων και το ελαφρύ χρώμα βατόμουρου του δέρματος πάνω από τις προσβεβλημένες αρθρώσεις.
Η μολυσματική αρθρίτιδα χαρακτηρίζεται από οξεία εκκίνηση, γρήγορη ανάπτυξη και έντονη πόνο, υψηλή θερμοκρασία και αποτελεσματικότητα της αντιβακτηριακής θεραπείας.
Θεραπεία της οστεοαρθρίτιδας
Η θεραπεία για την οστεοαρθρίτιδα πρέπει να είναι μεγάλη, πολύπλοκη. Οι βασικές αρχές της θεραπείας της οστεοαρθρίτιδας:
- Η απόρριψη των αρθρώσεων (ο σωστός τύπος κινητικότητας και τα μηχανικά φορτία, η διδασκαλία, η μείωση του σωματικού βάρους, ο αποκλεισμός από μια μακρύτερη στάση, η φορώντας βάρη, η ενίσχυση της συσκευής των μυϊκών πρωταθλημάτων χρησιμοποιώντας ασκήσεις φυσιοθεραπείας, μασάζ, ηλεκτρική διέγερση).
- Συντηρητική διόρθωση στατικών διαταραχών (χρήση ορθοπεδικών παπουτσιών, κορσέδων, ανωτέρων).
- Οι επιδράσεις στο συνολικό μεταβολισμό και την κυκλοφορία του αίματος (η χρήση βιοσυμβατικών, αγγειοδιασταλτικών φαρμάκων, μαθήματα Balneotherapy και φυσιοθεραπείας δύο φορές το χρόνο).
- Εξάλειψη της αντιδραστικής αρθρικής, αντιφλεγμονώδης θεραπεία αντιφλεγμονώδης.
Οι ασθενείς με οστεοαρθρίτιδα παρουσιάζουν δίαιτα με περιορισμό αλατιού, ζάχαρης, ισχυρού τσαγιού, καφέ, καπνιστού κρέατος και αιχμηρών πιάτων. Αυτό βελτιώνει την ευαισθησία των αγγειακών και των αρθρώσεων υποδοχέων, αποκαθιστά τον τόνο των αιμοφόρων αγγείων, εξομαλύνοντας την ανταλλαγή σε χονδροκύτταρα. Με την οστεοαρθρίτιδα, είναι απαραίτητο να πίνετε αρκετό υγρό (τουλάχιστον 8 ποτήρια νερό την ημέρα).
Η θεραπεία φαρμάκου της οστεοαρθρίτιδας περιλαμβάνει τη χρήση ταχέως δράσης αντιφλεγμονώδους και παυσίπονα (μη -στερεοειδικά αντιφλεγμονώδη φάρμακα), βασικά χοντροπροστατευτικά φάρμακα. Δεν-; Οι μη επιλεκτικοί και επιλεκτικοί αναστολείς TSO-2 χρησιμοποιούνται από τα ΜΣΑΦ.
Τα ΜΣΑΦ χρησιμοποιούνται ως τοπική θεραπεία για τις προσβεβλημένες αρθρώσεις με τη μορφή αλοιφής ή πήκτωμα.
Παρουσία αντιδραστικής αρθρικής, τενοντίτιδας ή τανοβαγινίτιδας, εάν η θεραπεία των ΜΣΑΦ είναι αναποτελεσματική, αντίστοιχη ενδο -διαθετική ή ενδομυϊκή χορήγηση κορτικοστεροειδών.
Η βασική θεραπεία με χονδροπροστατευτικά (χονδροϊτίνη, γλυκοζαμίνη, υαλουρονικό οξύ) χρησιμοποιείται για την πρόληψη του εκφυλισμού του αρθρικού χόνδρου.
Η θεραπεία των χονδροπροστατευτών δίδεται στα κλινικά και ακτινολογικά στάδια της αρθρίτιδας Ι-ΙΙΙ.
Εκτός από τους άμεσους χονδροπροστατευτές, χρησιμοποιούνται φάρμακα που διεγείρουν την αποκατάσταση του ιστού του χόνδρου (βιογενή διεγερτικά). Αυτά τα φάρμακα χρησιμοποιούνται κατά τη διάρκεια της ύφεσης ελλείψει αντιδραστικής αρθρικής.
Στην αρθρίτιδα, εμφανίζονται επίσης φάρμακα που βελτιώνουν τη μικροκυκλοφορία. Παρουσία κιρσών των φλεβών των κάτω άκρων, απαιτείται διόρθωση της φλεβικής ροής αίματος.
Σε ασθενείς με οστεοαρθρίτιδα, είναι απαραίτητο να διαγνώσουμε και να θεραπεύονται η οστεοπόρωση εγκαίρως.
Φυσιοθεραπεία της αρθρίσεως
Οι μέθοδοι φυσικής θεραπείας σχετίζονται επίσης με τη βασική θεραπεία της οστεοαρθρίτιδας. Κάτω από την επιρροή τους, μεταβολικές διεργασίες, η μικροκυκλοφορία του αίματος και του υγρού ιστού διεγείρονται, αποκαθίσταται η ρύθμιση του νευρογόνων.
Το σύμπλοκο θεραπείας με οστεοαρθρίτιδα περιλαμβάνει επαγωγέα, θεραπεία μικροκυμάτων, παλμικά ρεύματα, ηλεκτροφόρηση φαρμάκων και μαγνητοθεραπείας. Προκειμένου να απομακρυνθεί η αρθρική ιδιότητα, η υπεριώδη ακτινοβολία της περιοχής των προσβεβλημένων αρθρώσεων σε ερυθηματικό μπορεί να χρησιμοποιήσει ένα ηλεκτρικό πεδίο με εξαιρετικά υψηλή συχνότητα, ηλεκτροφόρηση με αναλόγιο, dimexid ή υδροκορτιζόνη.
Για να αποφευχθεί η εξέλιξη της οστεοαρθρίτιδας, συνιστάται η μείωση του σωματικού βάρους, αποφεύγοντας τα φορτία των αρθρώσεων να μεταβούν σε μια καταπιεσμένη περιοχή, να αυξήσουν την υγρασία και την υποθερμία. Μια μεμονωμένη επιλογή παπουτσιών και ανωτέρων είναι σημαντική.
Με τη γοργρόνση, οι τακτικές φυσικές ασκήσεις, η κολύμβηση και η ποδηλασία δείχνουν ότι ενισχύουν τους μύες. Οι τάξεις βαρύτερου και ελαφρού αθλητισμού, το ποδόσφαιρο δεν συνιστώνται.
Οι θεραπευτικές ασκήσεις διεξάγονται διαφορετικά στη θέση καθισμάτων στην πισίνα. Οι κινήσεις δεν πρέπει να είναι έντονες, τραυματικές, ο όγκος τους και ο αριθμός των επαναλήψεων αυξάνεται σταδιακά, γεγονός που εμποδίζει την υπερφόρτωση.
Οι δημοφιλείς και αποτελεσματικές μέθοδοι για τη θεραπεία της αρθρίσεως περιλαμβάνουν επίσης τη θεραπεία μασάζ και kine.
Με σημαντικές αλλαγές στις αρθρώσεις με παραμόρφωση, συνιστάται ο περιορισμός της κινητικότητας και της χειρουργικής θεραπείας. Η αρθροπλαστική, η ενδοπροθετική, η οστεοτομία πραγματοποιούνται.
Η πρόβλεψη της νόσου
Η πρωτογενή αρθρίτιδα σπάνια οδηγεί σε πλήρη αναπηρία. Με την παρουσία αντιδραστικής αρθρίτιδας, οι ασθενείς είναι προσωρινά άτομα με ειδικές ανάγκες και μερικές φορές αναγκάζονται να αλλάξουν το επάγγελμα. Με τη δευτερεύουσα καρύδα, η πρόβλεψη είναι λιγότερο ευνοϊκή λόγω της ταχέως προοδευτικής πορείας της νόσου με την ανάπτυξη σημαντικών λειτουργιών σύνδεσης. Σε τέτοιες περιπτώσεις, μπορεί να συμβεί μια αναπηρία για αρκετά χρόνια από την ασθένεια.
Πρόληψη της οστεοαρθρίτιδας
Η πρωταρχική πρόληψη της οστεοαρθρίτιδας θα πρέπει να ξεκινήσει στην παιδική ηλικία. Είναι τα εξής:
- Πρόληψη και θεραπεία της σκολίωσης.
- Διόρθωση επίπεδων ποδιών με ειδικούς ανωτέρους.
- Μαθήματα αθλητισμού για την ενίσχυση των μυών και των συνδέσμων.
- λογική διατροφή και πρόληψη μεταβολικών διαταραχών ·
- Περιορισμός σοβαρών αθλημάτων στην παιδική ηλικία και τη νεολαία.
- Αλλαγή εργασίας σε ένα τραπέζι μαζί σας.
- Η σωστή οργάνωση των εργαζομένων και των υπαλλήλων των εργαζομένων σε εταιρείες στις οποίες υπάρχει ισχυρή σωματική δραστηριότητα.
Η δευτερογενής πρόληψη παρέχει μέτρα που εμποδίζουν την ανάπτυξη αντιδραστικής αντιδραστικής αρθρικής. Αυτό περιλαμβάνει τη διδασκαλία, τον περιορισμό της σωματικής άσκησης, την υποστήριξη και άλλα μέτρα που εκφορτώνουν τις αρθρώσεις. Στην περίπτωση σοβαρών συμπτωμάτων της αρθρούς, είναι απαραίτητο να λαμβάνονται συνεχώς βασικά φάρμακα. Η γενική ενίσχυση της θεραπείας, η βελτίωση της κυκλοφορίας του αίματος και του μεταβολισμού και η ετήσια θεραπεία σπα συνιστάται.
Σε ποιον γιατρός θα πάει;
- ρευματολόγος
- Ορθοπεδικός χειρουργός