Τύποι οστεοαρθρίτιδας: συμπτώματα και μεθόδους θεραπείας

Η οστεοαρθρίτιδα είναι μια χρόνια ασθένεια των αρθρώσεων, συνοδευόμενη από παθολογικές αλλαγές στο Hyalink Norpel και στη συνέχεια σε γειτονικούς ιστούς, μια κάψουλα άρθρωσης και ένα αρθρικό μπολ.

Η ήττα είναι δυστροφική και εκφυλιστική φύση, γεγονός που οδηγεί σε αλλαγή στη δομή των αρθρώσεων ιστών και στην απώλεια της λειτουργικότητάς της. Σύμφωνα με τα στοιχεία των ίδιων στατιστικών, η οστεοαρθρίτιδα υπόκειται στο 12% του συνολικού πληθυσμού του πλανήτη. Από το 62% σε 65% όλων των επεισοδίων ασθενειών, οι άνθρωποι άνω των 60 ετών μειώνονται.

Ένα άλλο 30-35% των περιπτώσεων βλάβης των αρθρώσεων αυτής της παθολογίας βρίσκονται σε ασθενείς ηλικίας μεταξύ 40 και 60 ετών και περίπου το 3% είναι νέοι ηλικίας ηλικίας 20 και 40 ετών.

Τι είναι αυτό;

Με απλά λόγια, η οστεοαρθρίτιδα είναι μια χρόνια ασθένεια στην οποία αναπτύσσονται εκφυλιστικές-δυστροφικές μεταβολές στην άρθρωση λόγω παραβίασης των μεταβολικών διεργασιών. Είναι η πιο κοινή κοινή παθολογία και διαγιγνώσκεται στο 6-7% του πληθυσμού. Η επίπτωση αυξάνεται δραματικά με την ηλικία.

Τις περισσότερες φορές, με την οστεοαρθρίτιδα, οι μικρές αρθρώσεις της βούρτσας εμπλέκονται στην παθολογική διαδικασία (δέκα φορές πιο συχνά στις γυναίκες από ό, τι στους άνδρες), ο αντίχειρας του ποδιού, το εύρος ζώνης του στήθους και του αυχενικού σπονδυλικού στήλης καθώς και οι αρθρώσεις γόνατος και ισχίου. Η οστεοαρθρίτιδα των αρθρώσεων του γόνατος και του ισχίου βλέπει ένα προσκήνιο σε σχέση με τη σοβαρότητα των κλινικών εκδηλώσεων και αρνητικό αντίκτυπο στην ποιότητα ζωής.

Η αρθρίωση χαρακτηρίζεται από συνολική βλάβη στις αρθρικές και βοηθητικές συσκευές:

• Χονδρίτιδα - φλεγμονώδεις μεταβολές στον χόνδρο της άρθρωσης.
• Οστείτιδα - Συμμετοχή στην παθολογική διαδικασία των δομών των οστών.
• Αρθρίτιδα - φλεγμονή του εσωτερικού κελύφους της κάψουλας άρθρωσης.
• BURIT - Νίκη των τσάντες Perioseman?
• Η αντιδραστική φλεγμονή του μαλακού ιστού (μυς, υποδόριων ινών, συσκευή ζώνης), οι οποίες βρίσκονται στην προβολή της άρθρωσης (φλεγμονή του periartic).

Η ασθένεια καθορίζεται στο 2%των ατόμων ηλικίας κάτω των 45 ετών μετά από 30%από 45 έως 64 έτη και 65-85%από 65 έτη. Η μεγαλύτερη κλινική σημασία λόγω των αρνητικών επιπτώσεών τους στο βιοτικό επίπεδο και η ικανότητα των ασθενών είναι η οστεοαρθρίτιδα μεγάλων και μεσαίων αρθρώσεων των άκρων.

Τύποι οστεοαρθρίτιδας

Ανάλογα με την αιτία της παθολογικής διαδικασίας, η πρωτογενή αρθρίωση διαφοροποιείται δευτεροβάθμια και ιδιοπαθή διαφοροποιημένη στην άρθρωση.

Η πρωτοβάθμια αναπτύσσεται ως ανεξάρτητη ασθένεια λόγω τραυματισμού ή μόλυνσης και η αιτία της ιδιοπαθή μορφής δεν είναι γνωστή. Εκτός από την ταξινόμηση της νόσου, γίνεται διάκριση μεταξύ της αιτίας της αρθρολογίας της παθολογικής διαδικασίας στη θέση του εντοπισμού των καταστρεπτικών αλλαγών:

1. Η γοργάρωση είναι ο πιο συνηθισμένος τύπος παθολογίας που χαρακτηρίζεται από βλάβη στο γονίδιο του γόνατος. Τις περισσότερες φορές, η γονθρωπία προσδιορίζεται σε άτομα με υπερβολικό βάρος με χρόνιες μεταβολικές ασθένειες στο σώμα και αδύναμη ανοσία. Η αρθρέωση του γόνατος τρέχει για μεγάλο χρονικό διάστημα και σταδιακά οδηγεί σε πλήρη απώλεια της λειτουργίας του κινητήρα.
2. Η αρθρέωση της άρθρωσης του ώμου είναι η κύρια αιτία εκφυλιστικών διεργασιών σε αυτήν την περιοχή.
3. Η αρθρέωση του αστραγάλου - οι κύριες αιτίες για την ανάπτυξη εκφυλιστικών διεργασιών στην άρθρωση του αστραγάλου είναι τραυματισμοί, μεταφορές, τέντωμα, κατάγματα. Σε ορισμένες περιπτώσεις, η ανάπτυξη της παθολογικής διαδικασίας μπορεί να προκαλέσει αυτοάνοση ασθένεια - ρευματοειδή αρθρίτιδα. Η αρθρέωση του αστραγάλου είναι επιρρεπής σε χορευτές, γυναίκες που φορούν ψηλά τακούνια, αθλητές.

4. Εκτεθειμένη ή αρθρέωση της περιοχής του τραχήλου της μήτρας - οι αιτίες είναι τραυματισμοί στον αυχένα, προοδευτική οστεοχονδρία, παχυσαρκία και ανενεργός τρόπος ζωής. Οι άνθρωποι που εργάζονται στον υπολογιστή είναι κίνδυνος στα γραφεία. Εκτός από τον έντονο πόνο στο λαιμό, οι ασθενείς έχουν μιλήσει ζάλη, συνείδηση, διαταραχή μνήμης και κόπωση. Αυτά τα συμπτώματα οφείλονται στη συμπίεση της σπονδυλικής αρτηρίας μέσω της οποίας τα θρεπτικά συστατικά και το οξυγόνο εισέρχονται στον εγκέφαλο.
5. Το Coksart Rose ή η αρθρέωση της άρθρωσης του ισχίου - η κύρια αιτία της εμφάνισης είναι οι αλλαγές που σχετίζονται με την ηλικία στον ιστό της άρθρωσης. Απειλούμενα, άτομα άνω των 45 ετών.
6. Η οστεοαρνία των δακτύλων - αναπτύσσεται για τον ίδιο λόγο με την αρθρόφηση του Spondy.
7. POLYRTHRISIS - Χαρακτηρισμένη από βλάβη σε αρκετές αρθρώσεις με προοδευτικές εκφυλιστικές διεργασίες, ενώ οι σύνδεσμοι, οι μύες και οι συσσωρευτές ιστών εμπλέκονται στην παθολογική διαδικασία.
8. Σπδονυλάρθωση - Η καταστροφική καταστροφή υπόκειται σε ιστούς της σπονδυλικής στήλης, δηλαδή στο οσφυϊκό τμήμα. Η ομάδα κινδύνου μιας γυναίκας κατά τη διάρκεια της εμμηνόπαυσης, δεδομένου ότι η σπονδυλλανδία εξελίσσεται στο πλαίσιο της έλλειψης γυναικείων ορμονών του φύλου.

Τις αιτίες της οστεοαρθρίτιδας

Ο σχηματισμός οστεοαρθρίτιδας διευκολύνεται από δύο αιτίες - το άγχος και την έλλειψη πλήρους διατροφής, η οποία παρέχει βιταμίνες και μέταλλα για την αποκατάσταση του ιστού. Οι αρθρώσεις κάθε ατόμου φέρουν φορτίο. Οι αθλητές και οι χορευτές με φυσική εργασία είναι το φορτίο στα πόδια μεγαλύτερα, πράγμα που σημαίνει ότι οι αρθρώσεις των οστών φθάνουν γρηγορότερα και απαιτούν υψηλή διατροφή. Με έναν ήρεμο τρόπο ζωής, η συσκευή υποστήριξης επιδεινώνεται πιο αργά, αλλά απαιτεί επίσης τακτική ανανέωση των υφασμάτων.

Επομένως, η κύρια κατάσταση για την καταστροφή και την παραμόρφωση των αρθρώσεων είναι μια κατώτερη διατροφή που δεν αποσυναρμολογεί χρήσιμα συστατικά, τα οποία εμφανίζονται συχνά σε μεταβολικές διαταραχές.

Παραθέτουμε τους παράγοντες που συμβάλλουν στη φθορά των συνδέσεων και των μεταβολικών διαταραχών:

• Μυϊκή αδυναμία και ακατάλληλη πίεση στις αρθρώσεις. Η αποδυνάμωση ενός ή των μυών αυξάνει το φορτίο στην άρθρωση και το διανέμει άνισα μέσα στη σύνδεση των οστών. Μια ψευδή μυϊκή ρύπανση σχηματίζεται επίσης σε επίπεδη πόδια, έτσι αυτές οι "αβλαβείς" ασθένειες εμφανίζονται με την ηλικία κατά την οποία φθορά των ιστών χόνδρου, οστεοαρθρίτιδα.
  

  Η πιθανότητα οστεοαρθρίτιδας αυξάνεται με ισχυρή σωματική άσκηση.

  Όταν τα ημερήσια φορτία υπερβαίνουν τις δεξιότητες του οστικού ιστού, σχηματίζονται μικροραμάδες σε αυτά. Η αναζωογόνηση προκύπτει από σημεία τραυματισμού που αναπτύσσονται με την πάροδο του χρόνου και παραμορφώνουν την άρθρωση.

• Μεταβολικές διαταραχές (ασθένεια στομάχου - Σταθμός χολής, δυσκολία, γαστρίτιδα, χολοκυστίτιδα, παγκρεατίτιδα, μεταβολική νόσο - διαβήτης).
• Ψυχοσωματικές αιτίες - Η ψυχοσωματική της οστεοαρθρίτιδας επιβεβαιώνει ότι η αιτία της νόσου γίνεται αρνητική συναισθηματική κατάσταση. Το στρες σχηματίζει μυϊκή κράμπα, η σταθερή τάση διαταράσσει τη διατροφή όλων των ιστών (εσωτερικά όργανα, οστά, αρθρώσεις).
• Η κληρονομιά (ο τύπος του μεταβολισμού κληρονομείται και οι πιθανές παραβιάσεις του, η τάση προς την μυϊκή αδυναμία ή ο λανθασμένος σχηματισμός της οστικής συσκευής, για την κακή πέψη - η οποία αποτελεί τη βάση για την ανάπτυξη της οστεοαρθρίτιδας στην ηλικία).

Η αρθρίωση είναι μια ασθένεια των φθαρμένων αρθρώσεων που έχασαν σημαντική προσφορά ορυκτών και την ικανότητα να αντισταθμίζουν τα φορτία και την καταστροφή. Ως εκ τούτου, με την αύξηση της ηλικίας, η διάθεση αυξάνεται στην ασθένεια. Μετά από 70 χρόνια, κάθε δεύτερος συνταξιούχος διαγιγνώσκεται με οστεοαρθρίτιδα. Δεδομένου ότι το μέγιστο φορτίο πέφτει στα πόδια (ένα άτομο κινείται - βόλτες, στέκεται, τρέχει, άλματα), σχηματίζονται τα πρώτα σημάδια οστεοαρθρίτιδας.

Ο μηχανισμός εξέλιξης της νόσου

Εάν εμφανιστεί μία από τις αιτίες που προκαλούν την ασθένεια της άρθρωσης με οστεοαρθρίτιδα, αρχίζουν να αναπτύσσονται παθολογικές διεργασίες. Ο μηχανισμός της προόδου του δεν διερευνάται πλήρως, αλλά είναι γνωστά τα κύρια στάδια της επίσημης ιατρικής.

Στην αρχική φάση, εμφανίζεται η δομή του ιστού του χόνδρου και οι μη φυσιολογικές μεταβολές στο αρθρικό υγρό. Όλα αυτά οφείλονται σε παραβιάσεις των μεταβολικών διεργασιών, στις οποίες ο κοινός ιστός δεν λαμβάνει τα απαραίτητα συστατικά σε επαρκείς ποσότητες ή αποσύρεται από ορισμένα από αυτά.

Στη συνέχεια, η ελαστικότητα των ινών κολλαγόνου και η ευελιξία του χόνδρου χάνεται, καθώς το υαλουρονικό οξύ με έλλειψη θρεπτικών ουσιών δεν έχει χρόνο να δημιουργήσει την απαλότητα και την ευελιξία της δομικής σύνθεσης ινών κολλαγόνου. Ο χόνδρος στεγνώνει σταδιακά, γίνεται εύθραυστη και ρωγμή. Το υγρό στην αρθρική κάψουλα εξαντλείται σταδιακά και στη συνέχεια εξαφανίζεται εντελώς.

Τα σταθερά οστά -νοπλάσματα σχηματίζονται στον ιστό του χόνδρου. Ταυτόχρονα, η παραμόρφωση άλλου αρθρικού ιστού, ο παθολογικός του εκφυλισμός, η δυστροφία και η απώλεια της φυσιολογικής δραστηριότητας αναπτύσσονται. Για τον ασθενή, αυτές οι αλλαγές σημαίνουν την εμφάνιση του πόνου, της ωρίμανσης και της ακινησίας της άρθρωσης.

Συμπτώματα αρθρίσεως

Η οστεοαρθρίτιδα δεν χαρακτηρίζεται από οξεία κλινική εικόνα. Οι αλλαγές στις αρθρώσεις είναι προοδευτικές και αναπτύσσονται αργά, γεγονός που εκδηλώνεται με μια σταδιακή αύξηση των συμπτωμάτων:

• Πόνος;
• τακτική κρίση στην πληγείσα άρθρωση ·
• Η παραμόρφωση της άρθρωσης που εμφανίζεται και βελτιώνεται κατά τη διάρκεια της νόσου.
• Ακαμψία;
• Περιορισμός της κινητικότητας (μείωση του όγκου ενεργών και παθητικών κινήσεων στην πληγείσα άρθρωση)

Ο πόνος στην αρθρίωση είναι ηλίθιος μεταβατικός και εμφανίζεται στο φόντο ενός εντατικού στρες στο τέλος της ημέρας (μπορεί να είναι τόσο έντονη που ο ασθενής δεν μπορεί να κοιμηθεί). Η σταθερή, μη -αξιόπιστη φύση της αρθλωμάτων είναι ασυνήθιστη και υποδεικνύει την παρουσία ενεργού φλεγμονής (υποεγκεφαλικά οστά, αρθρική μεμβράνη, συσκευή ζώνης ή περιατικούς μύες).

Οι περισσότεροι ασθενείς διαπίστωσαν την παρουσία του πόνου που αναφέρθηκε με αυτόν τον τρόπο, που συμβαίνουν το πρωί μετά το ξύπνημα ή μετά από μια μακρά περίοδο αδράνειας και ανατροπής κατά τη διάρκεια της κινητικής δραστηριότητας. Πολλοί ασθενείς ορίζουν αυτήν την ασθένεια ως ανάγκη να αναπτυχθούν μια άρθρωση ή "διασκορπισμένη".

Η αρθρίωση χαρακτηρίζεται από την πρωινή ακαμψία, η οποία έχει σαφή εντοπισμό και είναι σε σύντομο χρονικό διάστημα (όχι περισσότερο από 30 λεπτά). Μερικές φορές θεωρείται από τους ασθενείς ως "αίσθημα ζελέ" στις αρθρώσεις. Ίσως ένα αίσθημα μαρμελάδας, ακαμψία.

Τα κύρια συμπτώματα της αρθρίσεως συνδυάζονται με την ανάπτυξη αντιδραστικής αρθρίτιδας:

• Ο πόνος και η τοπική αύξηση της θερμοκρασίας, που καθορίζονται από την ψηλάφηση της πληγείσας άρθρωσης.
• σταθερή φύση του πόνου ·
• Αυξημένη σύνδεση όγκου, διόγκωση των μαλακών ιστών.
• Προοδευτική μείωση του όγκου κίνησης.

Στάδια και βαθμοί αρθρίσεως

Κατά τη διάρκεια της νόσου, η ιατρική διακρίνει τρία γήπεδα, τις διαφορές στα σημάδια της νόσου, την ένταση της βλάβης και του εντοπισμού. Ταυτόχρονα, οι διαφορές και στις τρεις φάσεις αναφέρονται στους τύπους υφασμάτων που υπόκεινται σε παθολογικές αλλαγές.

1. Ο πρώτος βαθμός ανάπτυξης της αρθρούς των αρθρώσεων είναι η αρχική φάση της νόσου. Χαρακτηρίζεται από μια μικρή βλάβη του ιστού του χόνδρου και την απώλεια φυσιολογικών λειτουργιών σε ίνες κολλαγόνου. Ταυτόχρονα, οι μικρές μορφολογικές ασθένειες του οστικού ιστού και οι δομικές μεταβολές στο αρθρικό υγρό βρίσκονται στο πρώτο στάδιο. Ο χόνδρος της άρθρωσης καλύπτεται με ρωγμές, ο ασθενής έχει ελαφρύ πόνο αντί για τον εντοπισμό της παθολογίας.
2. Ο δεύτερος βαθμός είναι η ανάπτυξη της οστεοαρθρίτιδας με αύξηση της δυναμικής. Αυτό το στάδιο χαρακτηρίζεται από την εμφάνιση σταθερού πόνου, Chroma. Αξιοσημείωτα μορφολογικά και δυστροφικά κασέτα χόνδρου βρίσκονται ότι η ανάπτυξη των οστών έδειξε κατά τη διάρκεια της διάγνωσης. Τα οστεοφυτικά σχηματίζονται - η ανάπτυξη των οστών που είναι ορατές κατά τη διάρκεια μιας οπτικής εξέτασης του σημείου καταστροφής. Ταυτόχρονα, οι διαδικασίες εκφυλιστικών αλλαγών εμφανίζονται στην αρθρική κάψουλα, γεγονός που οδηγεί στη δομική εξάντληση. Η ασθένεια σε αυτή τη φάση μπορεί συχνά να χειρότερη και να είναι τακτική. Ο πόνος γίνεται σταδιακά σταθερός.
3. Ο τρίτος βαθμός είναι μια ενεργή εξέλιξη. Λόγω του εκφυλισμού του, το αρθρικό υγρό είναι σχεδόν πλήρης και ο οστικός ιστός γύρω από το άλλο. Η κινητικότητα των αρθρώσεων λείπει σχεδόν εντελώς, ο πόνος γίνεται πιο απτός. Ο ιστός του χόνδρου δεν έχει επίσης εκφυλιστικές και ατροφικές αλλαγές. Η θεραπεία του τρίτου βαθμού αρθρώσεων θεωρείται μη πρακτική.

Εκτός από αυτούς τους τρεις βαθμούς ανάπτυξης στην παθολογία, υπάρχει μια τελική φάση - αμετάκλητη καταστροφή όλων των κοινών ιστών. Σε αυτή τη φάση, δεν είναι μόνο αδύνατο να πραγματοποιηθεί παραγωγική θεραπεία, αλλά και να απομακρυνθεί το σύνδρομο πόνου.

Η φλεγμονώδη διαδικασία συνήθως αρχίζει με ένα δεύτερο βαθμό βλάβης σε σπάνιες περιπτώσεις, ελλείψει ιατρικών παρεμβάσεων στο πρώτο στάδιο. Στη συνέχεια, γίνεται πιο δύσκολο να το σταματήσει και αυτό μπορεί να οδηγήσει σε δευτερογενείς παθολογίες, η ανάπτυξη μιας παθογόνου μικροχλωράς αναπτύσσεται αντί του εντοπισμού της νόσου.

Προκειμένου να αποκλειστεί σοβαρές συνέπειες, θα πρέπει να ξεκινήσει η θεραπεία από τον πρώτο βαθμό και η χρήση μεθόδων εντατικής θεραπείας. Στο τελευταίο στάδιο που σχετίζεται με την πλήρη καταστροφή του ιστού του χόνδρου, επιτρέπεται μόνο μια μεθοδολογία για την οδήγηση του ασθενούς από τον πόνο και την ακινησία της άρθρωσης - ενδοπροθετικά με πλήρη ή μερική αντικατάσταση των συστατικών της άρθρωσης.

Συνέπειες

Οι συνέπειες της πρώιμης θεραπείας και η εισαγωγή της αρθρίδας των αρθρώσεων είναι με επιπλοκές όπως:

• Αναπηρία;
• Παραμόρφωση χωρίς τη δυνατότητα ανάκαμψης ·
• την εμφάνιση των σπονδυλωτών.
• αδράνεια ή ακινησία της άρθρωσης.
• Μείωση της ποιότητας και του βιοτικού επιπέδου.

Το χρόνιο μάθημα συνοδεύεται εκτός από αυτές τις επιπλοκές του εντατικού και συχνού πόνου, την πλήρη καταστροφή των δομικών συστατικών της άρθρωσης, τα συμπτώματα, την αδυναμία, τη σωματική εργασία και τον αθλητισμό.

Διάγνωση

Η διάγνωση της οστεοαρθρίτιδας βασίζεται στην αξιολόγηση των αναμημικών δεδομένων, τις χαρακτηριστικές εκδηλώσεις της νόσου, τα αποτελέσματα των μεθόδων οργανικών ερευνών. Οι ενδεικτικές αλλαγές γενικά και οι βιοχημικές εξετάσεις αίματος για την αρθρίωση δεν είναι χαρακτηριστικές, εμφανίζονται μόνο με την ανάπτυξη μιας ενεργού φλεγμονώδους διαδικασίας.

Η πιο σημαντική μέθοδος οργάνων για τη διάγνωση της οστεοαρθρίτιδας είναι η ακτινογραφία, σε διαγνωστικά ασαφείς περιπτώσεις συνιστάται μια υπολογισμένη ή μαγνητική απεικόνιση.

Η οστεοαρθρίτιδα των αρθρώσεων του γόνατος και του ισχίου βλέπει ένα προσκήνιο σε σχέση με τη σοβαρότητα των κλινικών εκδηλώσεων και αρνητικό αντίκτυπο στην ποιότητα ζωής.

Πρόσθετες διαγνωστικές μεθόδους:

• Ατραυματική αρθροσκόπηση.
• Υπερηχογράφημα (αξιολόγηση του πάχους του αρθρικού χόνδρου, αρθρικού μπολ, κατάσταση των σάκων των αρθρώσεων, η παρουσία υγρού).
• Scintigraphy (αξιολόγηση του οστικού ιστού των οστών που σχηματίζουν τη σύνδεση).

Πώς αντιμετωπίζετε την οστεοαρθρίτιδα;

Είναι καλύτερο να αντιμετωπιστεί η αρθρίτιδα των αρθρώσεων σε πρώιμο στάδιο, η ίδια η θεραπεία πρέπει να είναι παθογενετική και πολύπλοκη. Η ουσία του είναι να εξαλείψει τις αιτίες που συμβάλλουν στην ανάπτυξη αυτής της νόσου. Είναι επίσης απαραίτητο να εξαλειφθούν οι φλεγμονώδεις αλλαγές και η αποκατάσταση των προηγουμένως χαμένων λειτουργιών.

Η θεραπεία της οστεοαρθρίτιδας βασίζεται σε διάφορες βασικές αρχές:

1. Καθίσματα της άρθρωσης με οξυγόνο ή SO -που ονομάζεται ενδογενή θεραπεία οξυγόνου.
2. Θεραπεία με φάρμακα.
3. Ο αποκλεισμός και η αποσυμπίεση του μετα -αναστολής.
4. Ορθολογική προσέγγιση στη διατροφή.
5. Οι κατεστραμμένες συνδέσεις πρέπει να αφαιρεθούν από υπερβολικό φορτίο. Εάν είναι δυνατόν, πρέπει γενικά να μειωθεί στο ελάχιστο κατά τη διάρκεια της θεραπείας.
6. Σύμφωνα με το καθιερωμένο ορθοπεδικό καθεστώς.
7. Τάξεις ασκήσεων φυσιοθεραπείας.
8. Το πέρασμα της φυσιοθεραπείας, η οποία περιλαμβάνει μαγνητική και ηλεκτροθεραπεία, κύμα κλονισμού και θεραπεία με λέιζερ.
9. Θεραπεία με σανατόριο. Για να γίνει αυτό, κατόπιν σύστασης ενός γιατρού, είναι απαραίτητο μία φορά το χρόνο να αντιμετωπιστεί η θεραπεία μαθημάτων σε εξειδικευμένα θέρετρα.

Παρασκευάσματα για τη θεραπεία της οστεοαρθρίτιδας

Η φαρμακευτική θεραπεία πραγματοποιείται στην ανέγερση της οστεοαρθρίτιδας, η οποία επιλέγεται από ειδικό. Η αυτο -μεσολάβηση είναι απαράδεκτη λόγω πιθανών παρενεργειών (π.χ. οι αρνητικές επιδράσεις των μη -υσιδικών αντιφλεγμονωδών φαρμάκων στον γαστρικό βλεννογόνο).

Η θεραπεία περιλαμβάνει τον σκοπό τέτοιων φαρμάκων:

1. Αντιφλεγμονώδες φάρμακο. Η αρχική θεραπεία της οστεοαρθρίτιδας είναι περιεκτική, μπορεί να επιβραδύνει την πορεία της νόσου και να βελτιώσει σε μεγάλο βαθμό την ποιότητα ζωής. Αξίζει να ζήσετε λεπτομερέστερα σε ορισμένα σημεία θεραπείας. Η θεραπεία με τα ναρκωτικά περιλαμβάνει ειδικότερα στα αρχικά στάδια - αυτή είναι η απομάκρυνση του πόνου και η εξάλειψη των φλεγμονωδών διεργασιών που εμφανίζονται στις αρθρώσεις. Όλοι οι γιατροί δεν χρησιμοποιούν στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα. Οι έμπειροι γιατροί δεν συνιστούν την προφορική χρήση τους, επειδή αυτά τα φάρμακα ερεθίζουν σε μεγάλο βαθμό τους τοίχους του στομάχου. Επομένως, ανάλογα με το επιλεγμένο φάρμακο, χρησιμοποιείται ενδοφλέβια ή ενδομυϊκή χορήγηση. Μερικές φορές τα ΜΣΑΦ χρησιμοποιούνται ως εργαλείο με τη μορφή αλοιφών, αλλά η απορρόφησή τους είναι εξαιρετικά χαμηλή, οπότε δεν είναι δυνατόν να επιτευχθεί σημαντική επίδραση.
2. Ορμονικά κορτικοστεροειδή. Όταν η αρθρίτιδα βρίσκεται στο στάδιο αναταραχής, συνιστάται τα ορμονικά κορτικοστεροειδή. Εισάγονται στην άρθρωση. Στο εξωτερικό, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε ένα ειδικό έμπλαστρο, μια αλοιφή ή ένα βάμμα που κατασκευάζονται με βάση την καύση πιπεριά.
3. Οι χονδροπροστατευτές που αποσκοπούν στην αποκατάσταση του χόνδρου και στη βελτίωση της σύνθεσης υψηλής ποιότητας του αρθρικού υγρού δεν είναι περιττή. Το μάθημα διαρκεί πολύ καιρό μέχρι τη στιγμή που συμβαίνει η βελτίωση. Ωστόσο, εάν το αναμενόμενο αποτέλεσμα δεν εμφανίζεται πάνω από μισό χρόνο τέχνασμα, το φάρμακο πρέπει να αρθεί. Intra -quickly, μαζί με χονδροπροστατευτικά, συνιστάται να χρησιμοποιηθούν φάρμακα που παράγεται με βάση το υαλουρονικό οξύ. Συμβάλλουν στο σχηματισμό κυτταρικής μεμβράνης που είναι υπεύθυνη για το σχηματισμό ενός χόνδρου της άρθρωσης.

Φυσιοθεραπευτική θεραπεία

Προκειμένου να σταματήσει ο πόνος, να μειώσει τη φλεγμονή, να βελτιωθεί η μικροκυκλοφορία και να εξαλείψει τις μυϊκές κράμπες του ασθενούς με οστεοαρθρίτιδα, η φυσιοθεραπεία κατευθύνεται:

• Στη φάση της επιδείνωσης. Παρέχετε θεραπεία με λέιζερ, μαγνητική θεραπεία και υπεριώδη ακτινοβολία,
• Στη φάση ύφεσης. Εμφανίζονται ηλεκτροφόρηση και φωνοφόρηση.

Επιπλέον, χρησιμοποιούνται θερμικές παρεμβάσεις, σουλφίδιο, ραδονικό και παραθαλάσσια θέρετρα. Προκειμένου να ενισχυθεί οι μύες, πραγματοποιείται ηλεκτρική διέγερση. Ένα απαλό μασάζ μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί στη φάση ύφεσης.

Χειρουργική θεραπεία

Με την αναποτελεσματικότητα αυτών των μεθόδων έκθεσης παρουσία επιπλοκών, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε τη χειρουργική θεραπεία της οστεοαρθρίτιδας:

1. Αποσυμπίεση μετα -αναστολής και εκτεταμένων ενδοοσωτικών μπλοκ (αποδοχή της πίεσης ενδοοσαρίας στην πληγείσα περιοχή) ·
2. Διόρθωση οστεοτομίας;
3. Actoprosthetics των αρθρώσεων.

Στα αρχικά στάδια της νόσου, χρησιμοποιούνται μηχανικές, λέιζερ ή κρύες συζητήσεις (εξομάλυνση της επιφάνειας του κατεστραμμένου χόνδρου, απομάκρυνση μη ικανών περιοχών). Αυτή η μέθοδος σταματά αποτελεσματικά το σύνδρομο του πόνου, αλλά έχει προσωρινή επίδραση 2-3 ετών.

Λαϊκή θεραπεία

Οι περισσότεροι άνθρωποι στην εποχή μας δεν θέλουν να πάρουν χάπια ή να κάνουν ενέσεις. Επομένως, αναρωτηθείτε: Πώς μπορείτε να θεραπεύσετε την οστεοαρθρίτιδα με τη βοήθεια λαϊκών θεραπείων; Ως επί το πλείστον, τέτοια κεφάλαια στοχεύουν στην αύξηση του τόνου του σώματος, να βελτιώσουν την κυκλοφορία του αίματος, να ανακουφίσουν τον πόνο και να αυξήσουν την ανοσία.

Τέτοιες συνταγές παραδοσιακής ιατρικής χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία αυτής της ασθένειας:

1. Το διάλυμα αυγών είναι κατασκευασμένο από φρέσκο κρόκο αυγού, το οποίο αναμιγνύεται με ξίδι από τερεβινθίνης και μηλίτη μήλου σε αναλογία 1: 1: 1. Συνιστάται να μεταφέρετε 2-3 φορές την εβδομάδα.
2. Το φαρμακείο αγοράζεται από τη ρίζα του Ereil. Κατά κανόνα, είναι πακέτα 50 g. Για την παρασκευή του βάμματος, χρειάζεται μισό πακέτο φυτικών ριζών και 150 ml βότκας υψηλής ποιότητας. Τα συστατικά αναμιγνύονται, τοποθετούνται σε ένα σκοτεινό μπουκάλι και υπάρχουν για 12 ημέρες. Τα σκουπίδια πραγματοποιούνται το πρωί πριν πάνε για ύπνο και, ει δυνατόν.

3. Η χρήση της μαγειρεμένης πλιγούρι βρώμης παρέχει επίσης καλά αποτελέσματα. Πάρτε τρία ή τέσσερα κουτάλια πλιγούρι βρώμης, ρίξτε βραστό νερό και μαγειρέψτε τα για πέντε έως επτά λεπτά σε χαμηλή φωτιά. Η ποσότητα του χρησιμοποιούμενου νερού θα πρέπει να εξασφαλίζει τη διατήρηση ενός πυκνού κύκλου βρώμης, η οποία πρέπει να ψύχεται και να χρησιμοποιείται ως συμπίεση τη νύχτα. Χρησιμοποιήστε πρόσφατα μαγειρεμένες νιφάδες. Το χθεσινό κουάκερ για το συμπίεση δεν είναι κατάλληλο.
4. Τα φύλλα σημύδας, οι τσουκνίδες και η ταξιανθία της καλέντουλας λαμβάνονται σε ίσα μέρη. Ως αποτέλεσμα, πρέπει να λάβετε δύο κουταλιές της σούπας. Διπλώσαμε την προκύπτουσα ψιλοκομμένη συλλογή σε ένα θερμό, ρίχνουμε ένα λίτρο βρασμού νερού και το αφήνουμε εν μία νυκτί. Από το επόμενο πρωί είναι απαραίτητο να πάρετε μισό ποτήρι αφέψημα τεσσάρων έως πέντε φορές την ημέρα. Η πορεία αυτής της συνταγής είναι δύο έως τρεις μήνες.

Τα βάμματα από φύλλα δάφνης, χρένου, σκόρδου και σίκαλης θεωρούνται επίσης αποτελεσματικές. Η θεραπεία της οστεοαρθρίτιδας με λαϊκές θεραπείες είναι πιο αποτελεσματική εάν τα συνδυάσετε με θεραπεία με φάρμακα.

Τρώγοντας για αρθρίωση

Οι βασικές αρχές της δίαιτας για την αρθρίωση μειώνονται στα ακόλουθα σημεία:

1. Μην τρώτε βαρύ φαγητό για τη νύχτα, ώστε να μην προκαλέσετε επίθεση στην αρθρίτιδα.
2. Φάτε κλασματικό.
3. Παρακολουθεί συνεχώς το βάρος για να αποφευχθεί η αύξηση του σωματικού βάρους, Και αυτό σημαίνει πρόσθετο φορτίο για τις αρθρώσεις πόνου.
4. Εάν δεν υπάρχει σύσφιξη της νόσου, πηγαίνετε πεζοπορία μετά το φαγητό.
5. Το μενού πρέπει να είναι ισορροπημένο και να καταρτιστεί με τον ισχύοντα γιατρό.

Δεν υπάρχουν απολύτως καμία παράπονα σχετικά με τα πιάτα ψαριών - μπορούν φυσικά να χρησιμοποιηθούν αρκετά συχνά σε κατάλληλες ποσότητες. 

1. Μην ξεχνάτε την κανονική απορρόφηση βιταμινών με φαγητό. Οι βιταμίνες Β είναι ιδιαίτερα σημαντικές σε ασθενείς με οστεοαρθρίτιδα
2. Ένας σημαντικός ρόλος στη θεραπεία της οστεοαρθρίτιδας αποδίδεται στον κρύο άνθρωπο. Τέτοια τρόφιμα θα είναι μια πραγματική αποθήκη ιχνοστοιχείων για πόνο στις αρθρώσεις. Το πιο σημαντικό συστατικό στο κρύο είναι ένα κολλαγόνο φυσικής προέλευσης.
3. Η βιταμίνη Β θα βοηθήσει στην παραγωγή αιμοσφαιρίνης. Μπορεί να "διατηρηθεί" με την κατανάλωση μπανάνας, καρύδια, λάχανο και πατάτες. Αξίζει να παρασυρθεί με πράσινα και όσπρια. Γίνονται πηγή για το φολικό οξύ. Το ήπαρ, τα μανιτάρια, τα γαλακτοκομικά προϊόντα και τα αυγά είναι χρήσιμα. Είναι πλούσια σε ριβοφλαβίνη.

Εάν παρατηρήσετε το σχήμα θεραπείας που προβλέπεται από τον γιατρό, μπορεί να επιτευχθεί ότι η ασθένεια αποσύρεται και αρχίζει να ανακάμπτει ο ιστό που έχει υποστεί βλάβη.

πρόληψη

Η πρόληψη της οστεοαρθρίτιδας αρχίζει με τη σωστή διατροφή. Είναι απαραίτητο να μειωθεί η κατανάλωση αλατιού και τα τρόφιμα που μπορούν να διαταράξουν το μεταβολισμό. Αυτό περιλαμβάνει όσπρια, λίπος κρέας, αλκοόλ. Η διατροφή περιλαμβάνει λάχανο, πράσινο και ψάρι.

Για την πρόληψη της αρθρίδας, είναι απαραίτητο να συμμετάσχετε στη φυσική αγωγή και να δημιουργήσετε ζεστά. Εάν είναι δυνατόν, είναι καλύτερο να περάσετε αρκετά χιλιόμετρα με τα πόδια. Είναι επίσης σημαντικό να παρακολουθείται και να αποτρέπεται η αύξηση βάρους, καθώς αυτό έχει ως αποτέλεσμα μια πρόσθετη επιβάρυνση των φλεγμονώδους αρθρώσεων. Δεν συνιστάται να πάρετε χάπια για να χάσετε βάρος επειδή μπορείτε να διαταράξετε το μεταβολισμό στο σώμα.

πρόβλεψη

Η πρόβλεψη για τη ζωή είναι φθηνή. Η εύνοια της πρόβλεψης της κοινωνικής και της εργασίας εξαρτάται από την τοποθέτηση της διάγνωσης και την έναρξη της θεραπείας εάν η διάλυση του προβλήματος της χειρουργικής θεραπείας της νόσου μπορεί να αυξηθεί.