Συμπτώματα και θεραπεία οστεοαρθρίτιδας

αρθροπάθειαΗ (αρθροπάθεια) είναι μια ασθένεια των αρθρώσεων που χαρακτηρίζεται από εκφυλιστικές αλλαγές στον χόνδρο που καλύπτει το οστό, δηλαδή την καταστροφή του.

Η συντριπτική πλειοψηφία των αρθρώσεων που επηρεάζονται είναι το γόνατο, το ισχίο, ο ώμος και το πρώτο μετατάρσιο οστό. Η βλάβη σε άλλες αρθρώσεις είναι πολύ λιγότερο συχνή και συχνά δευτερογενής. Τα τελευταία χρόνια, η αναπηρία που προκαλείται από την οστεοαρθρίτιδα έχει διπλασιαστεί.

Όπως κάθε ασθένεια, έτσι και η οστεοαρθρίτιδα έχει παράγοντες κινδύνου για την ανάπτυξή της, οι οποίοι μελετώνται ενεργά σήμερα και η λίστα διευρύνεται κάθε χρόνο. Τα πιο σημαντικά είναι:

• Ηλικία;
• Κληρονομία;
• Μεταβολικές διαταραχές;
• αυξημένο σωματικό βάρος?
• Οστεοπόρωση;
• ανεπαρκής και ακανόνιστη διατροφή.
• ενδοκρινικές διαταραχές?
• Εμμηνόπαυση;
• συχνή υποθερμία?
• Τραύμα;
• Αρθρίτιδα (φλεγμονή της άρθρωσης);
• Εστίες χρόνιας λοίμωξης ή φλεγμονής (π. χ. χρόνια αμυγδαλίτιδα).
• Κιρσοί.

Εάν εμφανίσετε παρόμοια συμπτώματα, επικοινωνήστε με το γιατρό σας. Χωρίς αυτοθεραπεία - αυτό είναι επικίνδυνο για την υγεία σας!

Συμπτώματα οστεοαρθρίτιδας

Τα κοινά συμπτώματα της οστεοαρθρίτιδας είναι:

1. Πόνος κατά την άσκηση?
2. Περιορισμός της κίνησης στην άρθρωση.
3. Αίσθημα δυσκαμψίας το πρωί, αίσθημα «τσακίσματος».
4. Πόνος μετά από μεγάλη παύση (το λεγόμενο «έναρξη»).

Ο πόνος στις αρθρώσεις είναι σπάνια οξύς, πιο συχνά επώδυνος ή αμβλύς και συνήθως σταματά σε ηρεμία. Τα συμπτώματα είναι συχνά κυματιστά και μπορεί να έρχονται και να φεύγουν χωρίς να επιχειρήσετε θεραπεία. Μπορεί να είναι εύκολες, μέτριες ή δύσκολες. Τα συμπτώματα της οστεοαρθρίτιδας μπορεί να παραμείνουν περίπου ίδια για πολλά χρόνια, αλλά με την πάροδο του χρόνου εξελίσσονται και η κατάσταση επιδεινώνεται. Τα ήπια και μέτρια συμπτώματα μπορούν να καταπολεμηθούν με τον ίδιο τρόπο, αλλά η σοβαρή πορεία της νόσου μπορεί να οδηγήσει σε χρόνιο πόνο, αδυναμία να κάνουμε καθημερινές δουλειές του σπιτιού που καταλήγουν σε αναπηρία ή ακόμα και αναπηρία.

Παθογένεια οστεοαρθρίτιδας

ΑποΤο πιο σημαντικό θρεπτικό μέσο για την άρθρωση είναι το αρθρικό υγρό. Παίζει επίσης το ρόλο του λιπαντικού μεταξύ των αρθρικών επιφανειών. Μεγάλος και σημαντικός ρόλος στην ανάπτυξη της οστεοαρθρίτιδας αποδίδεται στις μεταβολικές διεργασίες στην άρθρωση και στις δομές της. Στο αρχικό στάδιο, όταν αναπτύσσονται βιοχημικές διαταραχές στο αρθρικό υγρό, οι ιδιότητές του μειώνονται, γεγονός που ενεργοποιεί τον μηχανισμό της καταστροφής. Το πρώτο χτυπά την αρθρική μεμβράνη της άρθρωσης, η οποία παίζει σημαντικό ρόλο ως μεμβράνη και ένα είδος φίλτρου για το πιο σημαντικό θρεπτικό συστατικό του χόνδρου - το υαλουρονικό οξύ - και τον εμποδίζει να φύγει από τον κύριο χώρο εργασίας του - την κοιλότητα της άρθρωσης. Ο κορεσμός των ιδιοτήτων του αρθρικού υγρού καθορίζει την κυκλοφορία του, η οποία δεν μπορεί να είναι χωρίς τακτική κίνηση της ίδιας της άρθρωσης. Εξ ου και η γνωστή φράση "η κίνηση είναι ζωή". Η συνεχής κυκλοφορία του αρθρικού υγρού στην κοιλότητα της άρθρωσης είναι το κλειδί για έναν πλήρη μεταβολισμό σε αυτήν. Εάν υπάρχει έλλειψη θρεπτικών συστατικών, ο χόνδρος γίνεται πιο λεπτός, ο σχηματισμός νέων κυττάρων σταματά, η επιφάνεια της άρθρωσης γίνεται ανώμαλη, τραχιά, με ελαττώματα Η σύνδεση μεταξύ παθήσεων των φλεβών των κάτω άκρων (π. χ. κιρσοί) και η εμφάνισηΕίναι γνωστές οι μεταβολικές διαταραχές στις αρθρώσεις, ιδιαίτερα στο γόνατο. Η δομή των οστών κάτω από τον χόνδρο ανταποκρίνεται στη διαδικασία με έναν αντισταθμιστικό μηχανισμό - πυκνώνει, γίνεται πιο χονδροειδής και διευρύνει την περιοχή κάλυψης, γεγονός που οδηγεί στον σχηματισμό εξοστώσεων και οστεοφύτων, που είναι ο κύριος λόγος για τους περιορισμούς και τις παραμορφώσεις του η άρθρωση. Το αρθρικό υγρό είναι κορεσμένο με φλεγμονώδη κύτταρα και σήψη στοιχεία, η κάψουλα της άρθρωσης πυκνώνει, γίνεται τραχύ και χάνει την ελαστικότητά της, οι μαλακοί ιστοί κυριολεκτικά ξηραίνονται (αφυδάτωση), εξ ου και τα παράπονα πρωινής δυσκαμψίας, «αρχικός πόνος». Η παθολογική διαδικασία στα τελευταία στάδια προκαλεί το σώμα να ενεργοποιήσει τον τελευταίο αντισταθμιστικό μηχανισμό - την ακινητοποίηση. Σε ηρεμία και στη λεγόμενη φυσιολογική θέση, ο πόνος είναι ελάχιστος, οι σύνδεσμοι ανορθώνονται στο μέγιστο. Σε αυτή τη θέση, η άρθρωση τείνει να αυτοκαθορίζεται και γρήγορα πετυχαίνει να σχηματίσει μεγάλες εξοστώσεις που «διορθώνουν» την άρθρωση και ο ασθενής χάνει την ικανότητα να την κινήσει εντελώς. Οι αλλαγές θεωρούνται ήδη μη αναστρέψιμες.

Ταξινόμηση και στάδια ανάπτυξης της οστεοαρθρίτιδας

Η νόσος χωρίζεται σε 2 μεγάλες ομάδες: πρωτοπαθή (ή ιδιοπαθή) και δευτεροπαθή. Η πρώτη ομάδα αναπτύσσεται είτε λόγω ασαφούς αιτίας είτε λόγω αλλαγών που σχετίζονται με την ηλικία. Το δεύτερο χαρακτηρίζεται από ξεκάθαρα αίτια και αναπτύσσεται λόγω της παθολογικής του διαδικασίας (για παράδειγμα, στο πλαίσιο της φυματίωσης, της οστεοχονδρίτιδας, της υποχόνδριας νέκρωσης κ. λπ. )

Ανεξάρτητα από τους λόγους που έπαιξαν ρόλο στην ανάπτυξη της οστεοαρθρίτιδας, υπάρχουν 4 στάδια ανάπτυξης:

• Στάδιο 1: οι σκληρές δομές της άρθρωσης δεν εμπλέκονται στη διαδικασία καταστροφής, υπάρχουν πρώτα αλλαγές στις μαλακές δομές της και στη σύνθεση του αρθρικού υγρού (το οποίο είναι θρεπτικό μέσο και μειώνει την τριβή της άρθρωσης), είναι ο υποσιτισμός της άρθρωσης.
• Στάδιο 2: Συνοδευόμενο από την «έναρξη» του μηχανισμού καταστροφής των σταθερών δομών της άρθρωσης, σχηματίζονται σταθεροί περιθωριακόι σχηματισμοί (εξωστώσεις, οστεόφυτα). Μέτρια παράπονα για αλλαγές στο εύρος κίνησης.
• Στάδιο 3: συνοδεύεται από στένωση του αυλού της άρθρωσης, έντονη καταστροφή της φορτισμένης επιφάνειας με σχηματισμό οστεοχόνδριων ελαττωμάτων, έντονο περιορισμό της κίνησης, συνεχές "τσίσιμο" κατά την κίνηση, αρχικές αλλαγές στον άξονα του άκρου.
• Στάδιο 4: δύσκολο, στο οποίο οι κινήσεις στην άρθρωση περιορίζονται σημαντικά στο σημείο της πλήρους απουσίας (αγκύλωση), μια έντονη φλεγμονώδης διαδικασία, η παραμόρφωσή της, ο σχηματισμός οστικών ελαττωμάτων (λόγω της πλήρους απουσίας του καλύμματος του χόνδρου).

Επιπλοκές οστεοαρθρίτιδας

Χωρίς θεραπεία, οποιαδήποτε ασθένεια προκαλεί επιπλοκές και η οστεοαρθρίτιδα δεν αποτελεί εξαίρεση. Εάν αυτή είναι η πρωταρχική μορφή, οι κύριες επιπλοκές περιλαμβάνουν:

• Βλάβη στις μαλακές δομές της άρθρωσης (εκφυλιστικές ρήξεις μηνίσκου, σχισμένοι σύνδεσμοι κ. λπ. ).
• χρόνια φλεγμονώδης διαδικασία?
• αγκύλωση (πλήρης ελευθερία κινήσεων στην άρθρωση).
• Παραμόρφωση της άρθρωσης.

Εάν πρόκειται για δευτερογενή μορφή, τότε οι επιπλοκές θα εξαρτηθούν από τη διαδικασία που προκάλεσε την ανάπτυξη οστεοαρθρίτιδας. Για παράδειγμα, μπορεί να οδηγήσει σε οστεοπόρωση, μια χρόνια ασθένεια που χαρακτηρίζεται από προοδευτική διαταραχή του μεταβολισμού των οστών. Ως αποτέλεσμα, τα οστά γίνονται εύθραυστα, η διατροφή τους διαταράσσεται, με αποτέλεσμα η οστεοαρθρίτιδα να περιπλέκεται από τον κίνδυνο ενδοαρθρικών καταγμάτων. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο είναι τόσο σημαντικό να δείτε έναν γιατρό έγκαιρα. Όπως έγραψε ο έγκριτος χειρουργός: «Η προληπτική ιατρική είναι το μέλλον».

Διάγνωση οστεοαρθρίτιδας

Η διάγνωση της οστεοαρθρίτιδας συχνά ξεκινά με έναν γιατρό (συνήθως ορθοπεδικό τραυματολόγο) στην πρωτοβάθμια ιατρική περίθαλψη (πολυκλινική), όπου πραγματοποιείται κλινική εξέταση και τα δεδομένα της εξέτασης (CT, MRI, ακτινογραφίες κ. λπ. ) ερμηνεύονται σε καθορίζουν το βαθμό και τον τύπο της οστεοαρθρίτιδας. . . Η διάγνωση και η διάγνωση είναι συνήθως απλές. Εάν η διάγνωση είναι ασαφής ή ο γιατρός προτείνει δευτερογενή ανάπτυξη της νόσου, ο ασθενής θα παραπεμφθεί σε γιατρούς άλλων ειδικοτήτων (π. χ. ρευματολόγο) για αξιολόγηση. Χωρίς αποτελέσματα εξέτασης είναι πολύ δύσκολο να προσδιοριστεί ο βαθμός της οστεοαρθρίτιδας. Το ιατρικό ιστορικό, οι μέθοδοι και οι θεραπευτικές προσπάθειες είναι επίσης σημαντικές για τη διάγνωση και τον καθορισμό της θεραπευτικής τακτικής, καθώς ο γιατρός αντιμετωπίζει συχνά το δύσκολο έργο της διαφορικής διάγνωσης (π. χ. τα συμπτώματα της οστεοαρθρίτιδας και της αρθρίτιδας συχνά συμπίπτουν).

Θεραπεία της οστεοαρθρίτιδας

Τα αρχικά στάδια της οστεοαρθρίτιδας, τα οποία επιδέχονταν συντηρητική θεραπεία, πρόσφεραν μια ολοκληρωμένη προσέγγιση. Η θεραπεία διαρκεί για μεγάλο χρονικό διάστημα και έχει τον κύριο στόχο: είτε να σταματήσει είτε να επιβραδύνει τη διαδικασία της καταστροφής στο στάδιο της έναρξης της θεραπείας. Το σύμπλεγμα περιλαμβάνει φαρμακευτικές και μη φαρμακευτικές θεραπείες που περιλαμβάνουν άσκηση (φυσικοθεραπευτικές ασκήσεις και γυμναστική), φυσικοθεραπεία (συνήθως φωνοφόρηση και μαγνητοθεραπεία), κολύμβηση, αντιφλεγμονώδη θεραπεία (είτε κατάποση είτε τοπικά με τη μορφή τζελ ή κρεμών). , χονδροπροστατευτική θεραπεία (λήψη φαρμάκων με βάση τα συστατικά του χόνδρου) και ενδοαρθρικές ενέσεις (αυτές μπορεί να είναι τόσο ομοιοπαθητικά φάρμακα όσο και σκευάσματα υαλουρονικού οξέος). Τα χονδροπροστατευτικά εξακολουθούν να χρησιμοποιούνται από ορθοπεδικούς τραυματολόγους, συνταγογραφούνται από εσωτερικά μαθήματα, αλλά τα αποτελέσματα πρόσφατων επιστημονικών μελετών στις δυτικές χώρες διαψεύδουν τη θετική επίδραση σε σύγκριση με το φαινόμενο εικονικού φαρμάκου. Με έντονα συμπτώματα και σοβαρά στάδια, η συντηρητική θεραπεία καθίσταται αναποτελεσματική, με αποτέλεσμα η χειρουργική θεραπεία να έρχεται πρώτη. Οι ενδείξεις μπορεί να είναι είτε ελάχιστα επεμβατική θεραπεία - αρθροσκόπηση ή ενδοπροσθετική. Κατά την αρθροσκόπηση (ενδοσκόπηση της άρθρωσης), υπό τον έλεγχο της οπτικής εικόνας, απολυμαίνεται, αφαιρούνται εξοστώσεις (αν είναι δυνατόν) και βλάβες σε μαλακές δομές, κάτι που παρατηρείται συχνά σε τέτοια στάδια. Πρόσφατα, ωστόσο, το όφελος αυτού του τύπου παρέμβασης στην οστεοαρθρίτιδα αμφισβητείται ολοένα και περισσότερο, καθώς δεν έχει το επιθυμητό αποτέλεσμα στον χρόνιο πόνο και μερικές φορές μπορεί να προκαλέσει σημαντική βλάβη εάν δεν εκτελεστεί σωστά.

Η ενδοπροσθετική είναι μια τεχνικά δύσκολη και δύσκολη επέμβαση, σκοπός της οποίας είναι η δημιουργία μιας τεχνητής, εντελώς νέας άρθρωσης. Απαιτεί σαφείς ενδείξεις και τον προσδιορισμό των κινδύνων παρουσία αντενδείξεων. Σήμερα οι ενδοπροθέσεις για τις αρθρώσεις γόνατος, ισχίου και ώμου χρησιμοποιούνται με επιτυχία. Η περαιτέρω παρακολούθηση εξωτερικών ασθενών από γιατρό μειώνει τους κινδύνους και τις προθεσμίες αποκατάστασης, βελτιώνει την ποιότητα και την αποτελεσματικότητα της εκτελούμενης επέμβασης.

Πρόβλεψη. προφύλαξη

Η πρόβλεψη εξαρτάται από την έγκαιρη επίσκεψη σε τραυματολόγο-ορθοπεδικό χειρουργό και την έναρξη ενός θεραπευτικού συγκροτήματος. Όσον αφορά την εξάλειψη των μορφολογικών αλλαγών στην οστεοαρθρίτιδα, η πρόγνωση είναι δυσμενής, αφού η χόνδρινη δομή της άρθρωσης δεν μπορεί να αποκατασταθεί πλήρως. Η ασθένεια είναι πιο σοβαρή στα γηρατειά παρά στους νέους. Ωστόσο, με την έγκαιρη πρόσβαση σε γιατρό και τη συμμόρφωση με όλες τις συστάσεις, είναι δυνατό να εξαλειφθούν όλες οι ενοχλήσεις και να αποκατασταθεί η πλήρης κινητική λειτουργία της άρθρωσης.

Προφυλάξεις:

1. Τακτική σωματική δραστηριότητα.Είναι μια λανθασμένη αντίληψη ότι η σωματική δραστηριότητα μπορεί να "φθείρει" μια άρθρωση. Αυξημένη - ναι, αλλά όχι τακτικά και μέτρια. Σύμφωνα με τα τελευταία δεδομένα, κάθε δραστηριότητα για την ενίσχυση και τη διατήρηση της μυϊκής μάζας και τη βελτίωση του συντονισμού υποστηρίζει την κινητική λειτουργία των αρθρώσεων και Κάθε σωματική δραστηριότητα επιτρέπει την τακτική κυκλοφορία του αρθρικού υγρού, το οποίο είναι η κύρια πηγή διατροφής για την άρθρωση και τις δομές της. Είναι γνωστό ότι οι άνθρωποι που χρησιμοποιούν τα μέσα μαζικής μεταφοράς καθημερινά και οι πεζοί έχουν λιγότερες πιθανότητες να αναπτύξουν οστεοαρθρίτιδα.
2. Έλεγχος σωματικού βάρους και κατάλληλη μείωση του.Η αυξημένη μάζα αυξάνει το φορτίο στις αρθρώσεις των κάτω άκρων και στη σπονδυλική στήλη. Επομένως, κάθε πρωτόκολλο αποκατάστασης και συντηρητικής θεραπείας της οστεοαρθρίτιδας περιλαμβάνει ένα μάθημα LFT (φυσικοθεραπευτικές ασκήσεις και γυμναστική).
3. Διόρθωση και εξάλειψη συγγενών δυσπλασιών.Σημαντικό ρόλο παίζουν οι πλατυποδία, που με τα χρόνια οδηγούν σε τραυματισμό του άξονα του ποδιού, που οδηγεί σε αυξημένη δυσανάλογη επιβάρυνση σε ορισμένα σημεία των αρθρώσεων και της σπονδυλικής στήλης και τα παραμορφώνει.
4. Καλή διατροφή.Σας επιτρέπει να δημιουργήσετε συνθήκες για τον πλήρη εμπλουτισμό της άρθρωσης με θρεπτικά συστατικά. Ως εκ τούτου, η απόρριψη μεγάλου αριθμού τροφών, οι συχνές δίαιτες, η ακανόνιστη δίαιτα τροφών χαμηλής περιεκτικότητας σε ουσίες (fast food κ. λπ. ) μπορεί να γίνει «ένα έναυσμα» για την ανάπτυξη οστεοαρθρίτιδας.
5. Έγκαιρη εξάλειψη συννοσηροτήτων.Οι ιατρικές εξετάσεις, που σήμερα έχουν ξεχαστεί, έδωσαν τη δυνατότητα να εντοπιστούν έγκαιρα οι ασθένειες και να εξαλειφθούν. Τα συνοδά νοσήματα μπορεί να είναι κύρια αιτία ανάπτυξης και εξέλιξης της οστεοαρθρίτιδας (για παράδειγμα ασθένειες του ενδοκρινικού συστήματος, του γαστρεντερικού σωλήνα, χρόνιες εστίες μόλυνσης ή φλεγμονής).